Η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετείχε στη μικρασιατική εκστρατεία προκειμένου να συνδράμει στην εφαρμογή της Συνθήκης του Παρισιού, στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που προέβλεπε το διαμελισμό της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας και το μοίρασμα των πετρελαίων της περιοχής.
Καπιταλιστικές επιχειρήσεις της Ελλάδας (τραπεζικό κι εμπορικό κεφάλαιο) δρούσαν σ' αυτά τα εδάφη. Συμμετείχε στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και στο διαμελισμό των Βαλκανίων. Καπιταλιστικές επιχειρήσεις της Ελλάδας έκαναν εξαγωγή κεφαλαίων στα Βαλκάνια μετά το διαμελισμό (τράπεζες, ΟΤΕ, μονοπώλια πετρελαίου κλπ.), ύστερα από το τέλος του πολέμου.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις συμμετέχουν στον πόλεμο σε Ιράκ, Αφγανιστάν, απ' όπου εφοπλιστικό κεφάλαιο και μονοπώλια πετρελαίου κέρδισαν τεράστια ποσά. Η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει στον πόλεμο στη Λιβύη, για να προασπίσει τις ελληνικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Αφρική, σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών. Η αστική τάξη της Ελλάδας είναι επιθετική, συμμετέχει διαχρονικά σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, με βάση τη δύναμη της οικονομίας της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Ο πόλεμος στη Λιβύη έχει στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστικών κρατών τη Βόρεια Αφρική, τα ενδότερα της Αφρικής, τη Μεσόγειο και τον πλούτο τους, ιδιαίτερα τον ενεργειακό. Σ' αυτό το παζάρι συμμετέχει η αστική τάξη διεκδικώντας μερίδιο. Εδώ εκφράζονται οξύτατες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις με τεράστιους απρόβλεπτους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής. Ο λαός μας πληρώνει τα αντιλαϊκά μέτρα λόγω κρίσης, αλλά και τη συμμετοχή στον πόλεμο που αποσκοπεί να βρουν διέξοδο υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια για επενδύσεις στην περιοχή. Μονόδρομος η ενιαία πολιτική πάλη για απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο και τις συνέπειες της κρίσης, σε ρότα ρήξης, ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.
