Οι κυβερνήσεις της ΕΕ σπρώχνουν τους λαούς στο σκοτεινό βάραθρο των καπιταλιστικών αδιεξόδων, αντιθέσεων και πολέμων. Σε πλήρη σύμπνοια αποφάσισαν την κλιμάκωση του πολέμου στα μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων με το «Σύμφωνο για το Ευρώ» και το «Σύμφωνο Σταθερότητας». Αγεφύρωτες όμως παραμένουν οι διαφορές τους σε ό,τι αφορά τα κέρδη και τις ζημιές του κεφαλαίου. Παρά τους προσωρινούς συμβιβασμούς για το λεγόμενο μηχανισμό στήριξης που οδηγεί τους λαούς στη χρεοκοπία ο «σκυλοκαβγάς» μαίνεται.
Οι συνηθισμένοι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης περί ελληνικών επιτυχιών και αναγνώρισης των θυσιών του ελληνικού λαού, οι θέσεις της ΝΔ για αλλαγή των όρων του μνημονίου δεν μπορούν πια να κρύψουν τον όλεθρο που φέρνει για τα λαϊκά συμφέροντα η κοινή στρατηγική τους.
Ο λαός πρέπει τώρα να απαλλαγεί από τις αυταπάτες, τις φοβίες, τα ιδεολογήματα των κομμάτων της πλουτοκρατίας και του οπορτουνισμού. Το χρέος δεν το δημιούργησε αυτός και πρέπει να το θεωρήσει όλο παράνομο. Οι θυσίες που του επιβάλλουν είναι εντελώς ανώφελες για τον ίδιο. Η βαθιά καπιταλιστική κρίση, τα συνεχή βάρβαρα και αντιδραστικά μέτρα, οι πόλεμοι, ο παρασιτισμός αποδεικνύουν ότι ο καπιταλισμός έχει οριστικά και αμετάκλητα σαπίσει. Δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος, δεν μπορεί να γιατρευτεί από τις κρίσεις, όπως και η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή.
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος των δυνάμεων της ΕΕ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του λαού της Λιβύης καταδεικνύει ότι τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους είναι το ίδιο επιθετικά και προς το εσωτερικό και προς το εξωτερικό. Δεν υπάρχει φρικαλεότητα που δεν μπορούν να διαπράξουν προκειμένου να αρπάξουν πλουτοπαραγωγικές πηγές, να ελέγξουν τους δρόμους του πετρελαίου, να κερδίσουν αγορές. Υποκριτικές είναι και οι θέσεις τους για το μεταναστευτικό. Ενώ με τους πολέμους και τη ληστεία των λαών προκαλούν ολοένα και μεγαλύτερα κύματα απελπισμένων μεταναστών και προσφύγων, ως λύση φέρνουν αυταρχικά και απάνθρωπα μέτρα.
Οι αμυντικοί αγώνες δεν αρκούν. Είναι ώριμη και επιτακτική ανάγκη για να υπάρχει λύση υπέρ του λαού οι ριζικές αλλαγές στην οικονομία και το κράτος. Η εργατική τάξη τα λαϊκά στρώματα μπορούν να ορθώσουν εμπόδια και τελικά να ανατρέψουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα διαμορφώνοντας τη δική τους συμμαχία για λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, σχεδιασμένη ανάπτυξη, απαλλάσσοντας τη χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
