Αυτοί που σήμερα σηκώνουν κουρνιαχτό για το καθεστώς Καντάφι, είναι οι ίδιοι που για χρόνια υπηρετούσαν τα ντόπια μονοπώλια, οικοδομώντας θερμότατες σχέσεις μαζί του. Μνημειώδεις είναι οι σχέσεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ με το καθεστώς της Λιβύης, τόσο του Α. Παπανδρέου, όσο και του σημερινού πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, όπως και άλλων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Τη δεκαετία του '70, το ΠΑΣΟΚ και το καθεστώς Καντάφι, το οποίο να σημειωθεί ότι απαγορεύει διά ροπάλου την ύπαρξη Κομμουνιστικού Κόμματος στη Λιβύη, συμμετείχαν από κοινού στα «σοσιαλιστικά φόρουμ» της περιοχής. Το 1984, ο Α. Παπανδρέου επισκέφτηκε τη Λιβύη σαν πρωθυπουργός και χαρακτήρισε τον Καντάφι «συνταγματάρχη ελευθερωτή» και «μεγάλη φυσιογνωμία της εποχής». Ο Καντάφι τον αντιφώνησε ως «μεγάλο λαϊκό ηγέτη».
Το 1985, όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε ξανά τις εκλογές, ο Καντάφι έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στον Α. Παπανδρέου για να επαναβεβαιώσει τον κοινό στόχο για «την τελική νίκη του σοσιαλισμού»! Οπως και οι σύμμαχοί του στην ΕΕ και στις ΗΠΑ (Σαρκοζί, Μπερλουσκόνι, Ομπάμα), έτσι και ο Γ. Παπανδρέου δεν έχασε την ευκαιρία να ταξιδέψει στη Λιβύη τον περασμένο Ιούνη, με στόχο να κλείσει επιχειρηματικές συμφωνίες για λογαριασμό ελληνικών πολυεθνικών ομίλων. Μαζί του είχε και μια φωτογραφία του Α. Παπανδρέου από τη συνάντηση με τον Καντάφι στην Ελούντα, την οποία επιδείκνυε με καμάρι στις κάμερες. Ο Γ. Παπανδρέου ήταν μέχρι πρόσφατα μέλος Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που είχε ιδρύσει ο Καντάφι. Τώρα, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται υπέρμαχος του «εκδημοκρατισμού» της Λιβύης και της εκδίωξης ενός καθεστώτος το οποίο λιβάνιζε επί δεκαετίες.
Ο ιμπεριαλισμός, είτε εκφράζεται σε καθεστώτα τύπου Καντάφι, είτε από τις κυβερνήσεις των «δυτικών» κρατών, είναι εχθρός του λαού. Σ' αυτή τη βάση οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις οργανώνουν τις κολλεγιές και εξελίσσονται οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, οι οποίοι φτάνουν μέχρι και τον πόλεμο. Είναι όμως τουλάχιστον υποκριτικό και πρόκληση για το λαό να προσπαθούν σήμερα να πείσουν για τις αγνές προθέσεις τους απέναντι στο λαό της Λιβύης. Αυτός είναι που υποφέρει δεκαετίες τώρα από το ντόπιο καθεστώς, δική του και μόνο δική του υπόθεση είναι να καθορίσει την τύχη του. Ο πόλεμος ενάντια στη Λιβύη είναι ιμπεριαλιστικός και άδικος και σαν τέτοιος πρέπει να καταδικαστεί.
