| |
Είναι η πολυεθνική που βεβαίως έχει απλώσει τα πλοκάμια και στην Ελλάδα.
Είναι το μονοπώλιο που ήδη έχει προκαλέσει μια εκατόμβη απολυμένων.
Είναι η επιχείρηση που από χτες έχει θέσει σε εφαρμογή τη μείωση μισθών των εναπομεινάντων εργαζομένων κατά 25%.
Ε, λοιπόν, αυτή η εταιρεία που εφαρμόζει τους νόμους του ΠΑΣΟΚ για την εκ περιτροπής εργασία- που ψηφίστηκαν στο όνομα της κρίσης - έχει τζίρο που την τελευταία εξαετία ξεπερνά το 1,5 δισ. ευρώ!
*
Το μονοπώλιο που έχει απολύσει μέχρι στιγμής εκατό εργαζόμενους αξιοποιώντας τους νόμους του Λοβέρδου - τους νόμους που ψηφίστηκαν για να «βοηθηθούν» οι «αναξιοπαθούσες» επιχειρήσεις - έχει την εξαετία 2005 - 2010, δηλαδή τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της κρίσης, αθροιστικά κέρδη που ξεπερνούν τα 178 εκατομμύρια ευρώ!
*
Το μονοπώλιο που περικόπτει το 1/4 του μισθού των εργαζομένων – εφαρμόζοντας τις αποφάσεις του Παπακωνσταντίνου και της τρόικας για τη «σωτηρία της χώρας» - μόνο μέσα στο 2010 είχε κέρδη 24 εκατομμύρια ευρώ!
*
Επειδή, δηλαδή, τα κέρδη της μειώθηκαν από το 2009 στο 2010 κατά 4%, η «Praktiker» κόβει μισθούς κατά... 25%! Δηλαδή, για κάθε μια μονάδα πτώσης των κερδών της, επιβάλλει έξι φορές μεγαλύτερη μείωση του μισθού του εργάτη!
Και προσοχή:
Η «Praktiker» δεν κόβει μισθούς και δεν απολύει γιατί είχε ζημιές (που και ζημιές να είχε οι τελευταίοι που θα έφταιγαν είναι οι εργαζόμενοι).
Κόβει μισθούς και απολύει εργαζόμενους γιατί μειώθηκαν ελάχιστα τα... κέρδη της! Κόβει μισθούς και απολύει εργαζόμενους όχι γιατί «χάνει», αλλά για να συνεχίσει να υπερκερδοφορεί.
***
Γιατί, λοιπόν, γίνονται όλα αυτά; Γιατί μειώνονται οι μισθοί, γιατί διογκώνονται οι ουρές των ανέργων, γιατί καταπατούνται τα εργασιακά δικαιώματα;
Γιατί η Ελλάδα έχει καταπλακωθεί από την κατάθλιψη, γιατί σε κάθε σπίτι ξεχειλίζει ο φόβος για το αύριο, γιατί κάθε τόπος δουλειάς έχει μετατραπεί σε τόπο ανασφάλειας για το μεροκάματο της επόμενης μέρας, γιατί τα όνειρα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης ναυαγούν στο αρχιπέλαγος του τρόμου μιας επαπειλούμενης απόλυσης;
*
Αυτός είναι - μας λένε οι «σοσιαλιστές» - ο σκληρός, αλλά «αναγκαίος» δρόμος που πρέπει να πορευτούμε για «να σωθεί η χώρα».
Αυτό είναι - μας λένε οι πρόθυμοι της «συναίνεσης» - το βαρύ μα «αναπόφευκτο» τίμημα που πρέπει να επωμιστεί ο λαός για «να σωθούμε από τη χρεοκοπία», «να σωθούμε από το χρέος», «να σωθούμε από την κρίση».
*
Είναι ελεεινοί και τρισάθλιοι. Είναι απατεώνες και ψεύτες. Είναι οι εκπρόσωποι που ταιριάζουν στην τάξη των πιο σαρκοβόρων εκμεταλλευτών που έχει γεννήσει η Ιστορία της ανθρωπότητας.
*
Οδηγούν τους εργαζόμενους στον αφανισμό.
Ο πραγματικός λόγος είναι ότι αφανίζοντας τους εργαζόμενους, περιφρουρούν τα κέρδη των μονοπωλίων. Αυτή είναι η αποστολή τους. Οσο για τη χώρα και το λαό αυτής της χώρας, είναι έννοιες που οι πατριδοκάπηλοι ανέκαθεν έχουν γραμμένες στα παλιά τους τα παπούτσια.
*
Στέλνουν τους μισθωτούς στα «Νταχάου» της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και επικαλούνται το δημόσιο χρέος. Αλλά το μοναδικό «χρέος» που αναγνωρίζουν είναι το «χρέος» τους να υπηρετούν σαν πιστά σκυλιά τα αφεντικά τους, τους κεφαλαιοκράτες.
Δεκάρα δε δίνουν για το δημόσιο χρέος, που οι ίδιοι το προκάλεσαν μέσω του φαύλου κύκλου των δανείων. Των ίδιων δανείων που φαγώθηκαν και συνεχίζουν να ξεκοκαλίζονται από τις κλίκες της πλουτοκρατίας.
*
Ξεκληρίζουν τη νέα γενιά, τους συνταξιούχους, τους ανθρώπους όχι για να αποφευχθεί η «χρεοκοπία της χώρας», αλλά γιατί η κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν πρέπει να αντισταθμιστεί και να συμψηφιστεί μέσα από τη χρεοκοπία των λαϊκών στρωμάτων.
***
Για τα γραβατωμένα αθύρματα της καπιταλιστικής εξουσίας, όλα τα προηγούμενα δεν είναι παρά ένα «παραλήρημα αφορισμών». Ενα «ακατάσχετο υβρεολόγιο» που προέρχεται από τις «παρωπιδοφόρες γραφίδες του ΚΚΕ»...
*
Απέναντι στην τόση κομψότητα των ταξικών μας αντιπάλων, απέναντι στην τόση φινέτσα των πολιτικών τους φερέφωνων και της πλειάδας των κλόουν που απαρτίζουν την αυλή των διασκεδαστών τους, θα επιμείνουμε να απαντάμε με τους ξερούς αριθμούς της πραγματικότητας.
Και μη διανοηθούν να μιλήσουν για «μεμονωμένο» παράδειγμα. Το παράδειγμα της «Praktiker» είναι ένα από τα πολλά. Αρκεί να συμβουλευτεί κανείς τους ισολογισμούς των μονοπωλίων.
Το παράδειγμα, ως εκ τούτου, είναι ενδεικτικό, είναι τυπικό και μαζί αποκαλυπτικό ως προς το τι συμβαίνει - και γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει - απ' άκρη σ' άκρη σήμερα στην Ελλάδα.
