Πόλεμος σ' όλα τα μέτωπα
Αν τους πεις «απατεώνες», τους αθωώνεις. Οι απατεώνες - ακόμα και οι απατεώνες - έχουν κάποια τσίπα.Αυτοί δεν έχουν ίχνος τσίπας.
Καταργούν τις Συμβάσεις και δηλώνουν ότι κατοχυρώνουν τις Συμβάσεις.
Μειώνουν τους μισθούς και δηλώνουν ότι τους προστατεύουν.
Απολύουν εργάτες και δηλώνουν ότι εξασφαλίζουν όρους για τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Δείχνουν τα ελλείμματα στις ΔΕΚΟ και νομοθετούν για τζάμπα εργάτες στον ιδιωτικό τομέα.
***
Την ίδια στιγμή στα έντυπα της αστικής τάξης περιγράφεται καθαρά η μεγάλη εικόνα: Οτι η καπιταλιστική κρίση είναι τόσο βαθιά και εκφράζεται με τέτοια οξύτητα που ισοδυναμεί με πόλεμο μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Σε ένα τέτοιο σκηνικό είναι αστεία τα φούμαρα περί ανάπτυξης (εκτός κι αν πράγματι τελικός στόχος είναι να επιβάλουν κινέζικους μισθούς).
Σε κάθε περίπτωση κράτα σημείωση το πώς ο ένας μετά τον άλλον οι εκπρόσωποι της τρόικας λένε από τη μια μπράβο στην κυβέρνηση κι από την άλλη βγάζουν την ουρά τους απέξω δηλώνοντας πως οι ίδιοι δε ζήτησαν τη μείωση μισθών. Σαν τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ που ενώ τρεις δεκαετίες στηρίζουν το σύνολο των κυβερνητικών πολιτικών δηλώνουν πως δεν έχουν συμφωνήσει για το είδος του μπαλτά που θα κόψει τα κεφάλια των εργατών.
***
Περνά στα ψιλά των εφημερίδων, έχει όμως το συμβολισμό του: Η μεγάλη επίθεση στις Συμβάσεις θα περάσει από τη Βουλή σαν υποτροπολογία της τροπολογίας τάδε στο νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ. Σαν κάτι φωτογραφικές διατάξεις ειδικού αποτελέσματος που περνάνε κατά καιρούς από τη Βουλή νύχτα. Μόνο που πρόκειται για τη μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση που έχει γίνει μέχρι τώρα στις σχέσεις κεφαλαίου - εργασίας.
Αυτός ο νόμος δεν αφορά ένα - δύο χρόνια, αλλά όλη τη ζωή της εργατικής τάξης από δω και πέρα.
Ακόμα κι αν έβαζαν σήμερα πλώρη οι εργάτες για να πάρουν πίσω βήμα βήμα όσα σε μια νύχτα θα χάσουν, θα χρειαστεί να μετρήσουν με όρους αιώνα τα χιλιόμετρα των ματωμένων αγώνων που θα απαιτηθούν. Αξίζει τόσος κόπος και αίμα; Οχι. Οι εξελίξεις μπορούν να επιταχυνθούν υπέρ της εργατικής τάξης, αν η ίδια αποφασίσει γι' αυτό.
Η εργατική τάξη είναι υποχρεωμένη τώρα να κάνει το άλμα που θα την οδηγήσει να συγκροτηθεί σε τάξη για τον εαυτό της. Είναι υποχρεωμένη να δει κατάματα την πραγματικότητα όχι μόνο του καπιταλισμού γενικά, αλλά και το ρόλο του κράτους στον καπιταλισμό. Είναι υποχρεωμένη να αποδομήσει έναν έναν τους μύθους που έχει φορτωθεί - και αποδεχτεί - με πρώτον αυτόν της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η μεθόδευση για την κατάργηση των Συμβάσεων αναδεικνύει και το Κοινοβούλιο σε τρανό μηχανισμό της δικτατορίας της αστικής τάξης. Δεν είναι η πρώτη φορά, τώρα είναι κραυγαλέα.
***
Το γεγονός ότι όλα τα μεγάλα κανόνια της αστικής προπαγάνδας δουλεύουν σε 24ωρη βάρδια σε κανάλια, σταθμούς και εφημερίδες για να πείσουν την εργατική τάξη ότι θα αγιάσει με τη σφαγή της, δείχνει την ένταση που αποκτά αυτός ο πόλεμος.
Το γεγονός ότι κάτι «αριστερούτσικοι» τέτοιες μέρες όλο κι όλο που βρίσκουν να πουν είναι ότι «άργησε ο Ολι Ρεν στο ραντεβού του με τους Ελληνες βουλευτές» δείχνει και με ποιους σφογγοκωλάριος πρέπει να ξεμπερδεύουν οι εργάτες.
Και το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ προβάλλει τα ελεγχόμενα από τους καπιταλιστές επιχειρησιακά σωματεία που το ίδιο έστησε, δείχνει πως 30 χρόνια τώρα αυτό το κόμμα δούλευε μεθοδικά για να είναι παροπλισμένα την κρίσιμη στιγμή σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης.
Ο πόλεμος των καπιταλιστών μεταξύ τους και όλων μαζί ενάντια στην εργατική τάξη είναι ήδη εδώ. Αλίμονο σ' όποιον δεν έχει φροντίσει να 'χει καθαρή την πλάτη του.
Το ΚΚΕ έγκαιρα έδειξε το δρόμο για να μπει φρένο - σε πρώτη φάση - στις ορέξεις των καπιταλιστών, για να νικήσει η εργατική τάξη στη συνέχεια. Η συμπόρευση - συστράτευση μαζί του αναδεικνύεται σε «εκ των ων ουκ άνευ» όρο για να κερδηθεί αυτός ο πόλεμος, για να αλλάξει, δηλαδή, η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία, σαν προϋπόθεση για να εφαρμοστεί μια πολιτική που να υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα
