Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ  ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ

Ήταν μικρός
Μα, είχε καρδιά μεγάλη
Τόσο μεγάλη,  που δεν χωρούσε
Δεν χωρούσε στο άσπρο του πουκάμισο
Και , το έβγαλε
Το έβγαλε, και το ανέμιζε στον αέρα
Σαν, μια κόκκινη σημαία
Σαν, ένα φάρο

Ώσπου, το πουκάμισο έπεσε
Έπεσε, και έγινε ένα
Με τον κόκκινο δρόμο
Με τις κόκκινες σφαίρες
Με τις κόκκινες πατημασιές
Με τις κόκκινες ερπύστριες
Τα κόκκινα χαμόγελα
Τις κόκκινες φωνές
Με, τα κόκκινα τραγούδια

Και να !!
Που η σημαία κυματίζει
Κυματίζει,  πιο κόκκινη τώρα
Και να !!
Που ο φάρος φέγγει
Φέγγει πιο φωτεινός τώρα

Και να !!
ΑΥΤΟΣ
Αυτός, ορθός, χαμογελαστός να ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
Να περιμένει, την ΑΥΓΗ
Να περιμένει το ΑΥΡΙΟ , να φωνάξει
Να περιμένει,  να φωνάξει σε ΟΛΟΥΣ
ΠΩΣ !! ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

Και να !!
ΑΥΤΟΣ
Αυτός, ορθός, χαμογελαστός να ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΑΥΡΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
Να φωνάξει σε όλους μας
ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

ΠΑΝΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΚΟΣ
17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2010