Μπορεί στα λόγια και τις ανακοινώσεις οι πολιτικοί εκπρόσωποι κυβέρνησης, ΝΔ, ΛΑΟΣ και των μονοπωλίων να επιχειρούν να «ρίξουν το μελάνι της σουπιάς», αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν κρύψει ποτέ τις προθέσεις τους. Στόχος τους ήταν και παραμένει να φορτώσουν την καπιταλιστική κρίση στις πλάτες των εργαζόμενων. Έτσι, παρά τις όποιες λεκτικές «τούμπες» (πρόσφατη εκείνη περί «Ινδίας» του πρωθυπουργού), που έχουν χρησιμοποιήσει κατά καιρούς, στην πράξη πάντα αποκαλυπτόταν ο στρατηγικός τους στόχος: Να φτηνύνουν όσο γίνεται περισσότερο την εργατική δύναμη, ώστε να την κάνουν ελκυστική και έτοιμη να την καταβροχθίσει και πάλι το μεγάλο κεφάλαιο.
Άρα, αν ήταν μόνοι τους, αν λειτουργούσαν πραγματικά ανενόχλητοι, θα είχαν ήδη σαρώσει κάθε δικαίωμα του εργαζόμενου, θα είχαν στραγγίξει με τη φοροληστεία κάθε ψίχουλο από το μισθωτό, τον μικροεπαγγελματία, το συνταξιούχο, θα είχαν πάρει σβάρνα οτιδήποτε έχει απομείνει από την Υγεία και την Παιδεία. Το κεφάλαιο είναι αχόρταγο και αναδεικνύει πολιτικούς εκπροσώπους κατάλληλους να το μπουκώνουν με όλο και περισσότερα κέρδη.
Έλα όμως που δεν μπορούν να λειτουργήσουν ανεμπόδιστοι. Αυτό το λαϊκό κίνημα, που ακόμα μπορεί να μην είναι τέτοιο που να ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες, τους έχει κάνει τη ζωή δύσκολη. Δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Να ολοκληρώσουν την αποστολή που ανέλαβαν από το κεφάλαιο όταν βρέθηκαν στην κυβερνητική εξουσία. Έχουν που έχουν δηλαδή «τον πόνο τους» με τα αντικειμενικά αδιέξοδα της καπιταλιστικής κρίσης, που τη μια μέρα προσπαθούν να κλείσουν τη μια τρύπα και τους ανοίγει άλλη μεγαλύτερη (π.χ. το πρόβλημα του χρέους), έχουν από την άλλη το λαϊκό κίνημα που τους βάζει εμπόδια.
Δεν τους γίνεται το χατίρι και είναι υποχρεωμένοι να καθυστερούν, να εκβιάζουν, να παραπλανούν, να επιχειρούν την καταστολή, να ξαμολάνε τους «παπαγάλους» των δικών τους ΜΜΕ για να συκοφαντήσουν τη δράση και τις μορφές πάλης του λαϊκού κινήματος. Να γιατί για παράδειγμα καθυστέρησαν (έστω υπολογίζοντας αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν πολιτικό κόστος) να κατακρεουργήσουν το Δημόσιο και τώρα δέχονται κριτική απ' όλες τις μπάντες των ομοϊδεατών τους. Να γιατί ο υπουργός Οικονομικών όλες αυτές τις μέρες στάζει εκβιασμό και ταυτόχρονα αγωνία για την πληρωμή των χαρατσιών. Να γιατί προχτές ο υπουργός Υγείας επιχείρησε να συκοφαντήσει τους αγώνες των εργαζομένων από το βήμα της Βουλής. Να γιατί, επίσης χτες, η υπουργός Παιδείας τα 'βαλε με τους μαθητές, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ.
Δουλειά τους και δουλειά μας. Αυτά τα εμπόδια, αυτές οι δυσκολίες και τα ρήγματα στο να ολοκληρώνουν τα εγκλήματά τους πρέπει να πολλαπλασιαστούν. Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαδί. Σε ότι και αν επιχειρούν, να συναντούν μπροστά τους την οργανωμένη, συντονισμένη αντίσταση του εργαζόμενου λαού, μέχρι να ξεκουμπιστεί η ίδια η εξουσία των μονοπωλίων από το σβέρκο μας. Επόμενος σταθμός η απεργία στις 19 Οκτώβρη. Όλοι και όλες στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.
Χρήστος Γιάνναρος, γραμματέας της Ν.Ε. Ηλείας του ΚΚΕ
