Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες , φίλες και φίλοι
Η εκδήλωση αυτή της ΚΟ Ηλείας διεξάγεται σε μία περίοδο που όπως είναι γνωστό η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας δοκιμάζονται σκληρά από την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και από τις συνέπειες της βαθιάς οικονομικής κρίσης. Η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι πρωτόγνωρη λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης των συνθηκών ζωής και δουλειάς, την όξυνση των προβλημάτων διαβίωσης, το χτύπημα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, τους κάθε λογής εκβιασμούς.
Οι δυνάμεις του κεφαλαίου εκμεταλλεύονται την κρίση και έχουν περάσει σε γενική έφοδο ενάντια στα λαϊκά δικαιώματα.
Μπροστά στη σαρωτική επέλαση τους ξεχωριστά πλήγματα δέχεται το φυσικό περιβάλλον.
Φυσικά η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, και ούτε αφορά αποκλειστικά κάποιες περιοχές της χώρας.
Οι τεράστιες δυνατότητες των σύγχρονων μέσων παραγωγής στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων που ανταγωνίζονται για το κέρδος, προκαλούν τεράστιες καταστροφές στον πλανήτη. Πλήθος διεθνών και εθνικών νομικών ρυθμίσεων θωρακίζουν και διασφαλίζουν τη ληστρική δράση των μονοπωλίων στο περιβάλλον.
Βασικό κριτήριο των ρυθμίσεων η μεγιστοποίηση των κερδών. Έτσι προωθείται η εμπορευματοποίηση της προστασίας του περιβάλλοντος και καλύπτεται με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», όπου στην πράξη ο ρυπαίνων πληρώνει με κίνητρα για να περιορίσει τη ρύπανση.
Ταυτόχρονα στο βωμό της ανταγωνιστικότητας θυσιάζεται η προστασία του περιβάλλοντος, η ασφάλεια των κατοίκων και της δημόσιας υγείας.
Η καταστροφή των δασών, τα τοξικά απόβλητα, τα επικίνδυνα διατροφικά προϊόντα, η εξάντληση φυσικών πόρων, είναι μερικά μόνο από τα αποτελέσματα του σύγχρονου καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης.
Από τη διαχείριση των απορριμμάτων στην περιοχή μας και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος στις μεγαλουπόλεις, μέχρι την περιβαλλοντική καταστροφή στον κόλπο του Μεξικό και στην πυρηνική διαρροή στο εργοστάσιο της Φουκοσίμα, η αιτία της καταστροφής του περιβάλλοντος είναι η ίδια. Το εμπόριο ρύπων μετατρέπεται σταδιακά σε μία από τις σπουδαιότερες αγορές.
Το 2007 η αγορά διοξειδίου του άνθρακα έφτασε τα 30 δις ευρώ, ενώ εκτιμάται ότι το εμπόριο ρύπων θα μετατραπεί σε μία από τις μεγαλύτερες αγορές μέσα στα επόμενα χρόνια. Φυσικά, η καθιέρωση αυτής της αγοράς δε μειώνει στο ελάχιστο τις εκπομπές. Ασυμβίβαστη με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι η αξιοποίηση της διαχείρισης του περιβάλλοντος ως πεδίου τοποθέτησης κεφαλαίου, ή ιδιωτικοποίησης της ανακύκλωσης, της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Οι στόχοι της διαχείρισης των απορριμμάτων και της ανακύκλωσης είναι στο καπιταλιστικό σύστημα αντιφατικοί, οι όμιλοι ανταγωνίζονται για το ποιος θα κερδίσει περισσότερο-και το μείγμα που επιλέγεται, επιλέγεται με βάση την κερδοφορία τους. Η τεχνική μέθοδος διαχείρισης επιλέγεται με βάση τη μεγιστοποίηση του οφέλους στον επενδυτή. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι παρά τις δεκάδες εκ. ευρώ με τα οποία επιδοτούνται οι εταιρείες ανακύκλωσης, ουσιαστική ανακύκλωση να γίνεται ελάχιστη. Αποτέλεσμα είναι να επιλέγονται μέθοδοι διαχείρισης των απορριμμάτων επικίνδυνες για το περιβάλλον, όπως η καύση και μάλιστα χωρίς προηγούμενη επεξεργασία, με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία του επενδυτή. Η ίδια αντιμετώπιση του περιβάλλοντος ως εμπορεύματος είναι η πηγή του συνόλου των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Αντίστοιχα, η διαχείριση των υδάτων δε γίνεται για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες ύδρευσης και άρδευσης, αλλά με στόχο την ιδιωτικοποίηση των δικτύων υδροδότησης και της κερδοφορίας τους. Όμοια, η υποβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος, η ατμοσφαιρική ρύπανση στις πόλεις, το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην Αθήνα δεν είναι τυχαία, και δεν οφείλεται σε έλλειψη πολιτικής. Είναι αποτέλεσμα και συνέπεια των πολιτικών που εφαρμόστηκαν από τις αστικές δυνάμεις και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους ήδη από το τέλος του Εμφυλίου και μετά. Η σύμφυτη με το σύστημα ανισόμετρη ανάπτυξη των περιοχών της χώρας(με τα υδροκέφαλα αστικά κέντρα) αναπαράγει και οξύνει τα κυκλοφοριακά προβλήματα.
Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης στον οποίο βάδισαν και συνεχίζουν χωρίς ταλαντεύσεις όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι ο μεγάλος ένοχος για την όξυνση όλων των προαναφερόμενων προβλημάτων. Οι γενικότερες στοχεύσεις της άρχουσας τάξης όπως κωδικοποιούνται στο ΕΣΠΑ 2007-2013 για ανάδειξη της χώρας ως διεθνούς κόμβου μεταφορών-εμπορίου-ενέργειας δε θα οδηγήσουν σε βελτίωση αλλά σε επιδείνωση της κατάστασης για τα λαϊκά στρώματα.
Οι πραγματικοί ωφελημένοι από την προώθηση αυτών των επιλογών θα είναι προφανώς ελάχιστοι μονοπωλιακοί όμιλοι. Στο όνομα της προσέλκυσης κεφαλαίων των διεθνών ομίλων θα επιταχυνθεί η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και θα δοθούν μεγαλύτερες ελαφρύνσεις για τα μονοπώλια.
Τα τελευταία χρόνια η όξυνση του προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων πήρε εκρηκτικές διαστάσεις, εξαιτίας των αιτιών που προαναφέραμε.
Για την απομάκρυνση των χωματερών ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΗ, όπως ονομάζονται οργανώθηκαν από τους κατοίκους των γύρω περιοχών και αναπτύχθηκαν κινητοποιήσεις που σε ορισμένες περιπτώσεις πήραν μαζικό και δυναμικό χαρακτήρα, όπως έγινε πρόσφατα στην Κερατέα.
Το ΚΚΕ, απ’ την πρώτη στιγμή, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούσε με το σύνολο των αιτημάτων ή τις μορφές πάλης, βρέθηκε στο πλευρό των κατοίκων και στην Τριανταφυλλιά και στην Αγκινάρα και στο Ποτόκι, υποστήριξε τις κινητοποιήσεις, συμμετείχαν οι τοπικές του δυνάμεις σε αυτούς τους αγώνες. Ταυτόχρονα στήριξε και στηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων στην τοπική και περιφερειακή διοίκηση.
Από αυτούς τους αγώνες βγαίνουν ορισμένα συμπεράσματα κι ας μας επιτραπεί μία σύντομη αναφορά.
Έχουν υπερωριμάσει οι συνθήκες από την άποψη των αναγκών να διαμορφωθεί ένα ενιαίο πλαίσιο με στόχους πάλης για βασικά ζητήματα της διαχείρισης των απορριμμάτων συνδυασμένα με την προστασία του περιβάλλοντος την προστασία της δημόσιας υγείας. Στόχους πάλης που θα ενιαιοποιούν τον αγώνα. Δε θα παγιδεύονται σε τοπικιστικά συμφέροντα και πρακτικές του τύπου «μακριά από εμένα κι ας πάνε όπου να είναι», που διασπούν και διχάζουν τους εργαζόμενους.
Στόχοι που θα αντιστρατεύονται τις επιλογές των μονοπωλίων τόσο για τις χωροθετήσεις των περιοχών όσο και για τους τρόπους διαχείρισης και αποκομιδής. Να αντιστρατεύονται κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης. Να μην παγιδεύονται τα συνδικάτα και οι κοινωνικοί φορείς στους ανταγωνισμούς διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου. Όπως π.χ. μεγαλοϊδιοκτητών της γης, ξενοδόχων ή των διαφόρων εκπροσώπων των εταιρειών διαχείρισης απορριμμάτων.
Να μη χειραγωγούνται οι κοινωνικοί φορείς και οι αγώνες από εκπροσώπους της περιφερειακής και τοπικής διοίκησης, οι οποίο προωθούν τους διάφορους σχεδιασμούς των μονοπωλίων για την περιοχή.
Όπως δείχνει η εξέλιξη των κινητοποιήσεων που έγιναν τοπικά ακόμα και οι πιο μαζικοί αγώνες και οι πιο δυναμικές μορφές πάλης όταν δεν στρέφονται κατά του συνόλου των επιλογών των μονοπωλίων και αυτών που τα υπηρετούν, μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν, να υπονομευθούν, να αξιοποιηθούν ακόμα για να υπηρετηθούν εκείνα ή τα άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Να υπονομεύεται η κλιμάκωση του, ο αναγκαίος συντονισμός. Να αρκούν ένας παπάς και ένας δεσπότης σ’ ένα βράδυ μέσα, να τυλίξουν έναν αγώνα σε μια κόλα χαρτί με παγίδες και με ψεύτικες υποσχέσεις.
Τρανό παράδειγμα σε όλα αυτά είναι το λεγόμενο «κίνημα της Κερατέας» που επιχειρήθηκε από πολλούς να το καπηλευτούν και το καπηλεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό, οι διάφοροι «υποστηρικτές και συμπαραστάτες του».
Η πιο μεγάλη εκμετάλλευση έγινε με σκοπό να παρουσιασθεί σαν πρότυπο κινήματος, «πάνω απ’ τα κόμματα», «πάνω απ’ το οργανωμένο κίνημα και τις οργανώσεις του».
Κάτι ανάλογο επιχειρείται από διάφορες μεριές αυτές τις μέρες, πολύ πιο μεθοδευμένα και προετοιμασμένα, με τη μορφή του προπαγανδιστικού ορυμαγδού, με αφορμή τις κινητοποιήσεις που γίνονται στις πλατείες απ’ τους εργαζόμενους το λεγόμενο κίνημα «των αγανακτισμένων» στις πλατείες.
Το ίδιο τροπάρι ξανά πιο χοντροκομμένα. «Μακριά απ’ τα κόμματα», «μακριά απ’ τα συνδικάτα», με αίτημα «αληθινή δημοκρατία». κ.α. «Φταίνε όλοι και οι 300 της Βουλής είναι ίδιοι» «κλέφτες – κλέφτες».
Εμείς ως ΚΚΕ, που δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να έχουν οι αγώνες του λαού αποτελέσματα, οφείλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, ως συμβολή προς αυτή την κατεύθυνση και αυτό κάνουμε, με ευθύνη.
● Οι πολιτικές δυνάμεις, οι ομάδες και κινήσεις και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που ενώ υποστηρίζουν με μανία όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές και τα μέτρα και που τώρα καλούν το λαό, να διαδηλώνει μακριά από όλα τα κόμματα και τα συνδικάτα δεν το κάνουν τυχαία. Έχουν σκοπό και στόχο να σπρώξουν το λαό, που δικαιολογημένα αγανακτεί και φεύγει απ’ τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, σε πιο βαθύ πολιτικό αδιέξοδο, σε πιο συντηρητικές και αντιδραστικές θέσεις και επιλογές.
Αξιοποιούν τη δικαιολογημένη αγανάκτηση του λαού και προετοιμάζουν ταυτόχρονα το έδαφος για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Γι αυτό το σκοπό δεν θα διστάσουν να «θυσιάσουν» και κάποιους δικούς τους ανθρώπους ώστε να δείξουν ότι παίρνουν μέτρα.
Να βάλουν καινούργια δεσμά στο λαϊκό κίνημα αξιοποιώντας τα φαινόμενα της σήψης του δικού τους συστήματος.
Τέτοια μέτρα είναι ο εκλογικός νόμος, περιορισμοί στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση, ο νόμος για τα οικονομικά των κομμάτων με σκοπό την παρεμπόδιση όσων δεν συμμορφώνονται με τις επιλογές του αστικού συστήματος.
Το σύνθημα που ακούγεται «κλέφτες – κλέφτες» , μπορεί να απηχεί τη λαϊκή οργή, αλλά λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, γιατί αφήνει στο απυρόβλητο τους πραγματικούς κλέφτες του ιδρώτα των εργαζομένων, τους καπιταλιστές.
Μ’ όλα αυτά και άλλα πολλά έχουν στόχο να αποπροσανατολίσουν το λαό. Να τον εμποδίσουν να επικοινωνήσει, να παλέψει με το οργανωμένο κίνημα, να βρει σ’ αυτό την δύναμή του. Να τον εμποδίσουν να συσπειρωθεί με το ΠΑΜΕ. Να συμπαραταχθεί με το ΚΚΕ.
Τον θέλουν αγανακτισμένο και ανοργάνωτο μπουλούκι για να τον κουλανδρίζουν πιο εύκολα από τις τηλεοράσεις και το Face Book, το Twitterκαι όλα αυτά κρύβοντας οι πραγματικοί καθοδηγητές το πρόσωπό τους και τους στόχους τους.
Τα κόμματα του κατεστημένου, οι μηχανισμοί του συστήματος, η ίδια η άρχουσα τάξη ξέρουν πολύ καλά. Αυτό που ανησυχούν είναι η αγανάκτηση να μην πάρει οργανωμένη μορφή με στόχο όχι την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, αλλά την ανατροπή της ίδιας της εξουσίας τους. Τώρα είναι η ώρα οι εργαζόμενοι και η νεολαία να συσπειρωθούν με αυτούς που τους είπαν την αλήθεια. Η δύναμή τους δεν βρίσκεται στο να «φυσήξουν για να φύγουν οι υπεύθυνοι». Η δύναμή τους βρίσκεται στην οργάνωση και τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Είναι ώρα οι εργαζόμενοι και οι νέοι να ξεκαθαρίσουν ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι του λαού και να διαλέξουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.
Σύντροφοι και φίλοι
Η πορεία όμως αυτή να αξιοποιούνται τα λαϊκά προβλήματα προς όφελος των μονοπωλίων, δεν είναι μονόδρομος. Η μεγάλη ιστορική κατάκτηση του αιώνα που πέρασε, ο σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής, έδωσε τα φύτρα, την προοπτική μιας εντελώς διαφορετικής σχέσης ανθρώπου και φύσης. Η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας με κέντρο τη συνολική ευημερία των εργαζομένων, ο σχεδιασμός των χρήσεων της γης, που ανήκει σε όλη την κοινωνία, η προώθηση της έρευνας και η επιλογή των βέλτιστων τεχνολογιών με γνώμονα τη διαρκή και σε βάθος χρόνου ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αποτελούν τη μόνη σταθερή βάση για μία πιο αρμονική επίδραση του ανθρώπου στη φύση, για μία πιο συμβατή προς τις ισορροπίες του οικοσυστήματος διαμόρφωση του περιβάλλοντος.
Η ίδια η ιστορική εξέλιξη υπογραμμίζει ότι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών προϋποθέτει την κατάργηση του δρόμου ανάπτυξης με γνώμονα το κέρδος. Προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των μεγάλων εταιρειών στη μεταποίηση, στις μεταφορές, στην ενέργεια, στις κατασκευές, στις τηλεπικοινωνίες, στο εξωτερικό εμπόριο και στο χονδρεμπόριο, στις τράπεζες.
Προϋποθέτει την κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στη γη, στις πρώτες ύλες και στις πηγές ενέργειας, στα έργα υποδομής.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας θα μπορέσει να υπάρξει επιστημονικός, κεντρικός, πανεθνικός σχεδιασμός με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία. Θα υπάρξει πανελλαδικό σχέδιο ανάπτυξης που θα στοχεύει στην ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών της χώρας και των βασικών κλάδων της οικονομίας, στην κατοχύρωση βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων με την πλήρη κατάργηση της εμπορευματοποίησης τους.
Κεντρικό σχέδιο ανάπτυξης που μπορεί να διασφαλίσει συνδυασμένα τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας στη σταθερή πλήρη δουλειά για όλους τους εργαζόμενους, στη στέγαση, στην ύδρευση, στην ηλεκτροδότηση, στη θέρμανση, στη μετακίνηση-μεταφορά , στην επικοινωνία των εργαζομένων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να διασφαλιστεί η ολοκληρωμένη διαχείριση του προβλήματος των αποβλήτων με την ανάπτυξη εγχώριας τεχνολογίας και τεχνογνωσίας, την κατάλληλη χωροθέτηση, τη συνδυασμένη αξιοποίηση τεχνολογικών λύσεων με γνώμονα την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών. Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί σε καθημερινούς αγώνες με ριζοσπαστικό πλαίσιο πάλης που κωδικοποιημένα θα παρουσιάσουν οι επόμενες εισηγήσεις.
