Ο λαός έχει κάθε δικαίωμα να λογαριάζει σαν αποτέλεσμα της δικής του πάλης τις ρωγμές που μεγάλωσαν στα αστικά κόμματα, μετά την ψηφοφορία για το νέο μνημόνιο. Για να αξιοποιήσει, όμως, αποτελεσματικά τις εξελίξεις και να μεγαλώσει τα ζόρια αυτών που του μαυρίζουν τη ζωή, μέχρι να ανατρέψει την πολιτική τους, πρέπει να βγάλει ολοκληρωμένα και σωστά συμπεράσματα για τη στάση των βουλευτών που καταψήφισαν το μνημόνιο. Είναι φανερό ότι η αδυναμία του αστικού συστήματος να ενσωματώσει τη λαϊκή αγανάκτηση, χρησιμοποιώντας αδίστακτα κάθε μέσο, αυξάνει την πίεση στα στελέχη των κομμάτων, που καλούνται να υλοποιήσουν και να υπερασπιστούν τα βάρβαρα μέτρα, σε αναντιστοιχία με τη θέληση της πλειοψηφίας τους λαού.
Δίπλα σ' αυτό όμως, δεν πρέπει να παραγνωρίζει κανείς την επίδραση που ασκούν στα αστικά κόμματα τα αδιέξοδα που γεννά η προσπάθειά τους να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος της πλουτοκρατίας. Αν πριν από μερικούς μήνες είχαν τη δυνατότητα να ελιχθούν απέναντι στο λαό, προπαγανδίζοντας υποκριτικά ότι με τα βάρβαρα μέτρα υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, σήμερα, αυτό το ψέμα δεν πιάνει τόπο. Το βάθος της κρίσης σε όλη την ΕΕ, όπως και το γεγονός ότι περισσότεροι λαϊκοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται σήμερα πως τα μέτρα καμιά σχέση δεν έχουν με το χρέος και το έλλειμμα, κάνουν ακόμα πιο δύσκολο για τα αστικά κόμματα να κοροϊδέψουν το λαό. Στο φόντο αυτής της δυσκολίας οξύνεται στο εσωτερικό των κομμάτων και η διαπάλη για το ποια μορφή διαχείρισης της κρίσης μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική για το κεφάλαιο.
Τόσο στο ΠΑΣΟΚ, όσο και στη ΝΔ, υπάρχουν ομάδες βουλευτών και στελεχών που προκρίνουν την «επεκτατική» διαχείριση, έναντι της «περιοριστικής», ασκώντας κριτική στα μέτρα των μνημονίων ότι βαθαίνουν την ύφεση και καθυστερούν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι φανερό ότι η καταψήφιση του μνημονίου από ορισμένους βουλευτές, έγινε κάτω από τη λαϊκή πίεση και με αυτό το κριτήριο και όχι βέβαια με το αν τα μέτρα οδηγούν βαθύτερα στη φτώχεια τα λαϊκά νοικοκυριά για να σωθεί το ντόπιο κεφάλαιο. Οι ίδιοι, άλλωστε, που ψήφισαν με αυτή τη λογική, έχουν συμφωνήσει στα πιο βάρβαρα αντεργατικά μέτρα και πρωταγωνιστούν σε προτάσεις για νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια στην πλουτοκρατία, προκειμένου να επενδύσει με μεγαλύτερες αποδόσεις τα κεφάλαια που έχει συσσωρεύσει.
Καθόλου τυχαία, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, όσοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ καταψήφισαν την προηγούμενη Κυριακή το μνημόνιο, έδωσαν την επομένη μέρα όρκους πίστης στα κόμματα με τα οποία εκλέχτηκαν, ισχυριζόμενοι ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί εκφραστές της στρατηγικής τους. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Κουτσούκου προς αυτή την κατεύθυνση. Η αποστασιοποίησή τους θα αξιοποιηθεί από το αστικό πολιτικό σύστημα για να μακιγιαριστεί και να βάλει καινούρια αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, στη συμπόρευση λαϊκών ανθρώπων με το ΚΚΕ. Ο λαός πρέπει να αποφύγει την παγίδα. Κριτήριο για το ποια όχθη επιλέγει να σταθεί ο καθένας, του κεφαλαίου ή του λαού, δεν είναι αν πολιτεύεται μέσα από τα παραδοσιακά αστικά κόμματα, αν φτιάχνει νέα ή αν παραμένει κατ' ευφημισμόν «ανεξάρτητος», αλλά ποια στρατηγική υπηρετεί. Μ' αυτό το κριτήριο ο λαός πρέπει να σταθεί αμείλικτος απέναντι σε ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα, να ενισχύσει τη λαϊκή συμμαχία και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.
Χρήστος Γιάνναρος – γραμματέας της Ν.Ε. Ηλείας του ΚΚΕ
