ΟΜΙΛΙΑ 12 02
Ήρθε η ώρα να πάρει ο λαός τη ζωή στα χέρια του. Πανεργατική, λαϊκή συμμαχία τώρα και αντεπίθεση. Κάτω η κυβέρνηση των μνημονίων, της λαϊκής χρεοκοπίας. Να μην ψηφιστεί η δανειακή
σύμβαση.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Ξεσηκωμός παντού, σε κάθε εργοστάσιο και επιχείρηση, σε κάθε τόπο δουλειάς, κλάδο τον κλάδο. Είναι ώρα ευθύνης και μάχης.
Η μαύρη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. με τον αρχιτραπεζίτη πρωθυπουργό, η τρόικα και η ΕΕ, αποφάσισαν τη χρεοκοπία του λαού.
Καταδικάζουν εμάς και κυρίως τα παιδιά μας να δουλεύουν και να ζουν εφ' όρου ζωής με 400 ευρώ.
Για να σώσουν τα κέρδη μιας χούφτας κηφήνων που ζουν από τον ιδρώτα μας, καταργούν όλα τα δικαιώματα που μας παρέδωσαν οι προηγούμενες γενιές με αμέτρητες θυσίες και αίμα.
Αν παραδοθούμε θα δουλεύουμε όλη μέρα με μισθό χαρτζιλίκι, χωρίς ασφάλιση για εμάς και τα παιδιά μας.
Οι γέροντες θα φυτοζωούν με συντάξεις πείνας.
Δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο ούτε από τα επιδόματα ανεργίας που παίρνει μικρό μέρος των ανέργων.
Νομοθετούν ένα εφιαλτικό μέλλον για τις σημερινές και τις επόμενες γενιές.
Έχουμε τη δύναμη, είναι η ώρα να την νιώσουν για τα καλά.
Μπροστά στην λαϊκή αντίδραση και αγανάκτηση τα κόμματα της συγκυβέρνησης, δυσκολεύονται να διαπράξουν το αποτρόπαιο έγκλημα.
Μπορούμε να τους ανατρέψουμε.
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ.
Κάτω η μαύρη κυβέρνηση. Στα τσακίδια μαζί με την τρόικα και την ΕΕ.
Κανένα νέο μνημόνιο.
Καμία νέα συμφωνία που καταστρέφει τις ζωές μας.
Να τιμωρηθούν σκληρά ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.
Όλοι στον αγώνα.
| |
| |
Τώρα είναι η ώρα ο λαός να πάρει επιτέλους τη ζωή στα χέρια του. Να πάψει να είναι θύμα, να γίνει θύτης, πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Θύμα να κάνει τους δυνάστες του, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, που για να κερδίσουν χρόνια ζωής ρουφάνε το αίμα του λαού, τον θανατώνουν αργά και βασανιστικά. Να πάψει ο εργάτης να δέχεται την κλοπή του κόπου του, να πάψει ο φτωχός αγρότης να δέχεται τη λεηλασία της γης, να πάψει ο αυτοαπασχολούμενος να δέχεται τη γιγάντωση των μονοπωλίων, να πάψει ο νέος να δέχεται την ανεργία, την αμάθεια, την εξαθλίωση, να πάψει η γυναίκα των λαϊκών στρωμάτων να δέχεται τη διπλή και τριπλή καταπίεσή της. Ηρθε η ώρα ο λαός να γίνει θύτης.
Ο λαός έχει τη δύναμη. Έχει τη δύναμη για τη σκληρή αναμέτρηση στην οποία ήδη πρωτοστατούν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ ώστε να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί στόχοι και οι συνέπειες των μέτρων, πως επιδίωξη δεν είναι η προσωρινή εξυπηρέτηση του χρέους αλλά η συστηματική ενίσχυση των κεφαλαιοκρατών, με κάθε τρόπο. Η δύναμη του λαού θα μεγαλώνει όσο ξεμπροστιάζει και αποδυναμώνει τα πολιτικά και συνδικαλιστικά δεκανίκια των αντιπάλων του. Η δύναμή του θα γιγαντώνεται όσο απαντά στοιχειοθετημένα στην απογοήτευση, στη μοιρολατρία, στο συμβιβασμό που λυσσάνε να του επιβάλλουν, όσο θα γυρνά την πλάτη στα «κινήματα» και τις «κινήσεις» που θα ξεπηδάνε σα μανιτάρια το επόμενο διάστημα για να τον συμφιλιώνουν με τους δυνάστες του και να εγκλωβίζουν την οργή και την ελπίδα του.
Πεδίο της μάχης είναι πρώτα απ' όλα ο τόπος δουλειάς, ο κλάδος. Εκεί όπου καθημερινά εκδηλώνεται η κλοπή της περιουσίας του λαού, ληστεύεται ο παραγωγός του πλούτου, αραδιάζονται οι παράλογες συνέπειες της «ανταγωνιστικότητας». Όπως το να χτίζει ο οικοδόμος πολιτείες ολόκληρες αλλά ο ίδιος να μένει άστεγος. Όπως το να χειρίζεται ο υγειονομικός μηχανήματα και τεχνικές που μπορούν ακόμα και να εκμηδενίσουν κινδύνους για την ανθρώπινη ζωή, αλλά ο ίδιος να φεσώνεται για να πάει στο γιατρό. Όπως το να κινεί ο ναυτεργάτης πλωτές πολιτείες αλλά ο ίδιος να δυσκολεύεται να ταξιδέψει μέχρι το νησί του.
Στον τόπο δουλειάς είναι που αυτές τις μέρες πρέπει να σημάνει συναγερμός. Στο εργοστάσιο, στον κλάδο είναι που πρέπει να στρέψουν πρώτα απ' όλα τα «πυρά» τους όλα τα εργατικά συνδικάτα, αλλά και οι άλλοι μαζικοί φορείς του κινήματος, οι Λαϊκές Επιτροπές, οι Επιτροπές Αγώνα.
Ο αγώνας κρίνεται στο εργοστάσιο στους τόπους δουλειάς. Γύρω από κάθε τόπο δουλειάς και γραφείο, ιδιωτικό ή δημόσιο, πρέπει να συγκεντρωθεί η εργατική, λαϊκή γειτονιά. Στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο, εκεί βρίσκεται ο ταξικός αντίπαλος που πρέπει με τον ασταμάτητο πολιτικό αγώνα να ηττηθεί. Ο αγώνας θα είναι συνεχής, με εναλλαγές μορφών πάλης, αλλά θα είναι εργατικός, λαϊκός και μόνο τέτοιος.
Ν' αναπτυχθούν πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, με συσκέψεις, συνελεύσεις κλπ. Να οργανωθεί η αντίσταση στην αντεργατική λαίλαπα, στην έλλειψη μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας, στην εντατικοποίηση, στις ατομικές «διαπραγματεύσεις», στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, στην κατάργηση των συμβάσεων και του σταθερού χρόνου εργασίας. Να γίνει σύνθημα το «Εδώ - εδώ, μ' αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δε ζούμε με 400 ευρώ». Να εξηγηθεί γιατί είναι μονόδρομος να «γίνει όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία». Να εκφραστεί οργανωμένα και έμπρακτα η αλληλεγγύη σε όσους χώρους βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Να μπει η βάση για να στηθούν όσο το δυνατόν περισσότερες εστίες αντίστασης στην εργοδοτική επιθετικότητα, στην πολιτική που την τρέφει. Όλα αυτά να προχωρήσουν όχι μόνο σήμερα, όχι μόνο για όσο κρατήσουν οι πολυήμερες κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγελθεί, πρέπει να γίνουν σταθερός τρόπος δουλειάς για όλο το επόμενο διάστημα. Να μετατραπεί σε κάστρο του αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα κάθε τόπος δουλειάς. Κάστρα υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών να στηθούν και σε κάθε γειτονιά, κάθε σχολειό, κάθε πανεπιστήμιο κλπ. Να κάνει ο λαός μας την πατρίδα του μια Χαλυβουργία, ένα άπαρτο κάστρο, επιτελείο μάχης και αντεπίθεσης για την υπεράσπιση της ζωής του.
Ο αγώνας πρέπει να είναι ακούραστος και επίμονος, για το σήμερα αλλά και για το αύριο. Για να μην καταδικαστούν οι λαϊκές οικογένειες στην εξαθλίωση, τον υποσιτισμό, την ανεργία, στη ζωή σε σπίτια χωρίς ρεύμα και νερό, αλλά και για να συγκεντρώνονται καθημερινά δυνάμεις για την οικονομία και την κοινωνία που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Πρέπει να είναι συνεχής και ολόπλευρος. Μαχητικός, ανυποχώρητος, με επαγρύπνηση παντού απέναντι στην προβοκάτσια, στην υπονόμευση, στην κρατική και εργοδοτική καταστολή. Όλοι στην πάλη, κάθε μέρα, με κάθε τρόπο. Άμεσος στόχος να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να μην ψηφιστεί το νέο μνημόνιο, να γίνουν εκλογές. Εκλογές που θα οδηγήσουν σε ρήγμα το πολιτικό σύστημα και τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί. Οι εκλογές αποτελούν έναν κρίκο στην ταξική πολιτική πάλη που μπορεί να δώσει ώθηση στον αγώνα για ρήξη, ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
«Πυξίδα» του αγώνα μας αυτό που απαιτούν τα συμφέροντα του λαού, γιατί αυτό μπορεί να ικανοποιήσει ο κοινωνικός πλούτος, γιατί αυτό προϋποθέτει η προστασία και ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Γιατί, τελικά, αυτό είναι το μόνο ρεαλιστικό. Ρεαλισμός είναι ο πλούτος της χώρας να ανήκει στο λαό, να πάψει να μαντρώνεται και να αχρηστεύεται στα θησαυροφυλάκια μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών. Να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια, σε μια οικονομία που με εργατική εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό, με εργατικό έλεγχο θα υπηρετεί τις ανάγκες της λαϊκής - εργατικής οικογένειας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει με τη χώρα ενταγμένη σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις. Γι' αυτό λέμε αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερής διαγραφή του χρέους. Επομένως, η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να εκμηδενίσουν την πολιτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., να μην παρασυρθούν σε δήθεν εύκολες μεσοβέζικες κεντροαριστερές και «αριστερές» λύσεις. Να συμπορευτούν με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ , με μπροστάρη τα ταξικά σωματεία.
Εργαζόμενοι – εργαζόμενες,
Ήρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε, το οφείλουμε σε αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς, στους νεκρούς του αγώνα. Το οφείλουμε στα παιδιά μας για να μπορούμε να τα κοιτάμε με περηφάνια στα μάτια, λέγοντας τους ότι δεν γονατίσαμε, δεν τα προδώσαμε.
Δεν φτάνει όμως μόνο να ξεσηκωθούμε. Πρέπει να προετοιμαστούμε για μεγάλους, σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες. Δεν αρκούν οι αγώνες που ξέραμε μέχρι τώρα. Ο αντίπαλος είναι καλά οργανωμένος και διαθέτει πολλά μέσα. Απαιτεί να οργανωθούμε σε όλους τους χώρους δουλειάς, να συγκροτήσουμε γερά κλαδικά συνδικάτα, με στηρίγματα σε όλους τους χώρους δουλειάς, εργοστασιακά σωματεία, σωματειακές επιτροπές.
Χρειάζεται όλοι οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα, να οργανώσουμε αγώνες ενάντια σε ΕΕ, εργοδοσία, στις δυνάμεις που τους στηρίζουν, για να πάρουμε στα χέρια μας αυτά που μας ανήκουν, δηλαδή όλα.
ΕΡΓΑΤΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΤΩΡΑ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ.
ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ !
