Ούτε
το εκλογικό αποτέλεσμα του Μαΐου ούτε
του Ιουνίου μπορεί να θεωρηθεί, όποιο
κι αν είναι αυτό, ότι καταργεί το μνημόνιο
και τη δανειακή συνθήκη. Πολύ περισσότερο
που το κάθε κόμμα που παίρνει τις α ή β
ψήφους δίνει και μια διαφορετική ερμηνεία
στο περιεχόμενο της ψήφου. Άρα για να
καταργηθεί το μνημόνιο και η δανειακή
συνθήκη πρώτα πρέπει να καταργηθεί με
απόφαση της πλειοψηφίας της βουλής και
μετά να κοινοποιηθεί η απόφαση στα
όργανα της ΕΕ. Όποιος διακηρύσσει ότι
το εκλογικό αποτέλεσμα αυτόματα καταργεί
συνθήκες, το χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα
για να μη φέρει το θέμα στη Βουλή και
για να πάει να διαπραγματεύεται στην
ουσία ένα νέο μνημόνιο, μια νέα δανειακή
συνθήκη στα όργανα της ΕΕ. Λέει συνειδητά
ψέματα. Αν ο λαός πχ αποφασίσει τα επόμενα
χρόνια την αποδέσμευση από την ΕΕ –
μπορεί πχ να την αποφασίσει με ένα
δημοψήφισμα – και πάλι πρέπει να
επικυρωθεί με απόφαση της Βουλής. Όλοι
ξέρουμε πώς κινείται το πολιτικό σύστημα,
ή γενικότερα πώς γίνεται ο χειρισμός
τέτοιων μεγάλων ζητημάτων.
Θέλω
να κάνω και ένα δεύτερο σχόλιο. Κατεβαίνουν
διάφορα κόμματα στην εκλογική μάχη και
λένε το εξής πράγμα: Δεν θα μειωθούν οι
μισθοί και οι συντάξεις. Συμπεριφέρονται
ως εξής: Είναι σαν να μας λένε ότι έχουμε
το τυρί στα χέρια μας, δεν έχουμε το
ψωμί, θα μας δώσει το ψωμί για να φάμε
ψωμοτύρι. Ο λαός έχει χάσει και το ψωμί
και το τυρί και ο λαός για να μπορέσει
να αντέξει πρέπει να πάρει και αυξήσεις.
Είναι θέματα που πρέπει να ξεκαθαριστούν
στις εκλογές για να ξέρει ο καθένας αν
το τιμόνι πάει προς τα αριστερά ή πάει
προς τα δεξιά. Γιατί κοιτάξτε, η ΝΔ, η
κεντροδεξιά, δεξιά θα πάει το τιμόνι.
Αλλά και η αριστερά, όπως εμφανίζεται,
εμφανίζεται με συνθήματα αριστερά αλλά
το τιμόνι θα το στρίψει δεξιά, ιδιαίτερα
στο πεδίο της οικονομίας. Αυτά για εμάς
είναι το α και το ω. Όλες οι άλλες
συζητήσεις είναι περιττές. Γι’ αυτό
και χρειάζεται να υπάρχει ένα αντίβαρο
μέσα στο κοινοβούλιο και πάνω απ’ όλα
μέσα στο λαό, γιατί τα πράγματα μετεκλογικά,
είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερά
έχουμε, το τιμόνι θα στρέφει συνεχώς
όλο και πιο δεξιά για το λαό. Δεν εξισώνουμε
τα κόμματα, αλλά αυτός ο παράγοντας που
οδηγεί στην εξίσωση τελικά είναι η
πολιτική στο πεδίο της οικονομίας,
απέναντι στην ΕΕ, απέναντι στους
επιχειρηματικούς ομίλους, οι οποίοι
θέλουν να ανακάμψει η κερδοφορία τους
με ανεργία, με λιτότητα, με φτώχεια,
σχετική και απόλυτη εξαθλίωση του λαού.
ΑΘΗΝΑ 17/5/2012
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
