«Δεν είναι μπρος, είν’ από πίσω σου κρυφός ο οχτρός»

«Δεν είναι μπρος,

είν’ από πίσω σου

κρυφός ο οχτρός»

Κ. Βάρναλη, Ο τρελός, Σκλάβοι Πολιορκημένοι

Οι εκλογές τελείωσαν. Ο αγώνας δικαιώθηκε; Το σπάσιμο του δικομματισμού έπρεπε να φέρει τον αέρα της κοινωνικής αλλαγής. Όχι της εναλλαγής των προσώπων σε παλιές , δοκιμασμένες και εν τέλει αδιέξοδες πολιτικές σοσιαλδημοκρατίας που θυμίζουν 1981. Το ότι το σύστημα θα έβρισκε αντικαταστάτη της πολιτικής του με διαφορετικό πρόσωπο το ξέραμε. Και ο λαός ήταν προειδοποιημένος. Όμως μάλλον όχι έτοιμος για το «άλλο».

Το διαφορετικό. Το «Έξω από την ΕΕ των μονοπωλίων και των δανείων».

Ένα μικρό ανέβασμα στο ποσοστό στο νομό και πανελλαδικά οφείλεται αποκλειστικά στους πολλούς συναγωνιστές που μέσα από τις γραμμές του κόμματος αλλά και απέξω –όπως εγώ- πιστέψαμε και πιστεύουμε ότι η προοπτική μιας άλλης δίκαιης κοινωνίας είναι, και θα εξακολουθήσει να είναι το όραμα και ο τελικός μας στόχος. Μιας κοινωνίας όπου ο καθένας θα αμείβεται ανάλογα με το τι προσφέρει και θα απολαμβάνει ανάλογα με τις ανάγκες του. Μιας κοινωνίας που η Παιδεία θα είναι δωρεάν αγαθό για όλους, ανεξαρτήτως φυλής και ηλικίας. Ενός συστήματος που η υγεία θα προσφέρεται σε όλους όσους την έχουν ανάγκη χωρίς διακρίσεις καταγωγής ή οικονομικής άνεσης.

Ενός κράτους ελεύθερου από κηδεμόνες και προστάτες. Χωρίς δάνεια 10 γενεών και χωρίς στρατιωτικές υπερχρεώσεις σε ιμπεριαλιστικές αποστολές τρίτων χωρών.

Μια Ελλάδα ελεύθερη ανεξάρτητη και κυρίαρχη, αδέσμευτη και φιλειρηνική.

Με αυτάρκεια διατροφικών αναγκών και ελεύθερη να χρησιμοποιήσει το έδαφός της και το εργατικό της δυναμικό (ανάπτυξη – κοινωνικοποίηση των μεγάλων μονοπωλίων της ενέργειας, των τραπεζών, της υγείας, των συγκοινωνιών κ.λπ.) προς όφελος των ίδιων των εργαζομένων και των κοινωνικών – κρατικών παροχών.

Θέλουμε μία χώρα που αφού συγκρουστεί με τα μεγάλα- ξένα και ντόπια – συμφέροντα, θα βγει νικήτρια με μπροστάρη τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού της. Γιατί χωρίς τη λαϊκή στήριξη, κανένας δεν θα μπορεί να αντισταθεί στην αντεπανάσταση και τις δολιοφθορές των νοσταλγών του καπιταλισμού.

Μιλάμε για μια άλλη κατάσταση, κοινωνική και πολιτική, όπου οι πολίτες θα εκλέγουν τους βουλευτές τους μέσα από τους χώρους δουλειάς και τα σωματεία. Τους πιο καταξιωμένους μέσα από την συνείδηση των μαζών. Χωρίς πολιτικούς εξαναγκασμούς και ομηρείες μέσω υποσχέσεων. Χωρίς εκλογικά κονδύλια. Χωρίς ψευτιές. Ο βουλευτής θα είναι ο υπηρέτης του κάθε ανθρώπου που τον διάλεξε και όχι ο εξουσιαστής του.

Η εκλογική μάχη της 06/05/12 ήταν μια ακόμη μάχη του λαϊκού κινήματος. Την βγάλαμε πέρα τίμια και με όρους ευθείας πολιτικής αντιπαράθεσης. Δεν είπαμε ψέματα και δεν χαϊδέψαμε αυτιά. Γι αυτό και ξέραμε ότι δεν είμαστε η «εύκολη» λύση.

Θέλω να δώσω το χέρι σε όλους τους φίλους και συνοδοιπόρους στην τίμια αυτή μάχη.

Σ’αυτούς τους ανθρώπους που αγαπούν τον άνθρωπο και αγωνίζονται καθημερινά, τα μέλη του ΚΚΕ και τη μεγάλη στρατιά των παλιών και νέων πιστών της ιδέας της κοινοκτημοσύνης των κοινωνικών αγαθών, αφιερώνω τους στίχους του Βάρναλη:

Δεν είμαι εγώ σπορά της Τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής
Εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της Οργής.

Ένας δεν είμαι, μα χιλιάδες!
Όχι μονάχα οι ζωντανοί -
κ' οι πεθαμένοι μ' ακλουθάνε
σε μια αράδα σκοτεινή.

Αβα Βαγγελάτου

Υποψήφια βουλευτής (συνεργαζόμενη) με το ΚΚΕ