Οδηγητής
| Παπαγεωργίου Βασίλης |
ο Κώστας Βάρναλης, ο «οδηγητής» ποιητής του λαού,
περνούσε στην αιωνιότητα.
***
«- Πια δεν μπορώ! Θα φύγω φτερωτός
στον "ελεύθερον κόσμο του φωτός"!
(Οχι Αφρικα κι Ασία! Καθημερνά
φωτιά κι ατσάλι ο Αθάνατος κερνά.)
*
Θα γεννηθώ ξανά, όπως θέλω, κι όσο
μπορώ και θέλω εγώ να μεγαλώσω!
(Ιδού στάδιον δόξης σου λαμπρόν,
αθάνατη λεξούλα του Καμπρόν!)
*
- Αν απ' εδώ σ' αφήσουν κι αν εκεί
σε δεχτούνε, θ' αλλάξεις φυλακή.
Ανάσα πουθενά του δουλευτή
που προσκυνά, ο φτωχός, να βολευτεί.
*
Χιλιάδες μίλια πέρα, αιώνες πίσω,
φτηνά το κρέας πουλιέται τ' ανθρωπίσο.
Ξέν' οι λαοί στον τόπο τους και δούλοι,
δεν έχουνε πατρίδα, οχτροί και μούλοι!
Οπου να πας, ξένος και δούλος, κι όπου
σταθείς, θα χάνεις κάθε αξία τ' ανθρώπου.
Αλλού να γεννηθείς κι αλλού να πας,
παντού θα σε χτυπούν, αν δε χτυπάς!
Πουθενά δε θα μείνεις. Κάθε λίγο
θα παίρνεις το δισάκι σου: "Θα φύγω!"
Οι αλυσίδες σου στο 'να το σακί,
στ' άλλο ο τάφος σου - κι ώρα σου κακή!
Τι τα θέλεις φτερά και πλοία κι οδό;
Ο "ελεύθερός σου κόσμος" είν' εδώ.
Κόσμος θανάτου, απάτης και φαλλού!
Ολα τα 'χεις, γιατί να πας αλλού;
(ψιθυριστά)
Αν ζητάς ανθρωπιά και δίκιο νόμο,
δεν είν' εκεί που πας. Ν' αλλάξεις δρόμο!»
(Το ποίημα «Ελεύθερος κόσμος» του Κ. Βάρναλη γράφτηκε το 1968 ως απάντηση του «Πόλις» του Καβάφη και συμπεριλαμβάνεται στη μεταθανάτια συλλογή του με τίτλο «Οργή λαού»).
Οταν ρωτήθηκε το 1958 για τους διανοούμενους και τις ευθύνες τους απέναντι στα προβλήματα του καιρού τους,
ο ποιητής απάντησε:
*
«Για τους διανοούμενους;
Αλλοι νιώθουν και άλλοι δε νιώθουν την ευθύνη τους. Για τους δεύτερους θα δουλέψει η σκούπα της ιστορίας. Οι πρώτοι δημιουργούν ιστορία.
Θέλεις να δεις ποιοι είναι σήμερα οι σκάρτοι; Κοίτα ψηλά. Εκεί σκαρφαλώνουν οι πίθηκοι...»
