Πραγματική διέξοδος για το λαό
Με αφορμή την προσωρινή διακοπή των συζητήσεων ανάμεσα στην τρόικα και την κυβέρνηση, ξεπηδούν εκ νέου σενάρια περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν το λαό, με το ψευτοδίλημμα «ή σκληρά μέτρα, ή επιστροφή στη δραχμή και χρεοκοπία». Ζητούν, δηλαδή, από το λαό, που έχει ήδη χρεοκοπήσει, να συναινέσει στη σφαγή του για να σωθεί η πλουτοκρατία. Πίσω από αυτόν τον κουρνιαχτό, η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας, να επιβάλουν τα προαποφασισμένα αντιλαϊκά μέτρα, να ξεθεμελιώσουν κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα, παραμένει αδιαμφισβήτητη.
Γι' αυτό, ανεξάρτητα από τις όποιες παραλλαγές παρατηρεί κανείς στις θέσεις διαφορετικών μερίδων της αστικής τάξης, κοινή συνισταμένη παραμένει το αίτημα να προχωρήσουν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, που φτηναίνουν τον εργάτη, του Μεσοπρόθεσμου και των επόμενων δανειακών συμβάσεων. Ανεξάρτητα, δηλαδή, από τα επικοινωνιακά τερτίπια της κυβέρνησης και γενικότερα της πλουτοκρατίας, η πραγματικότητα για τους εργαζόμενους παραμένει η ίδια και είναι ζοφερή: Βάρβαρα μέτρα που χτυπούν το δικαίωμα στη δουλειά, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην κοινωνική ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία, όλες τις πλευρές της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Μέτρα που στο σύνολό τους φτηναίνουν κι άλλο την εργατική δύναμη, ανοίγουν νέα πεδία κερδοφόρας δράσης για τα μονοπώλια. Και προβάλλουν την αναγκαιότητα συναίνεσης των αστικών κομμάτων έως το επίπεδο κυβέρνησης όλων μαζί, ως τη μοναδική λύση. Μια συναίνεση που στρατηγικά υπάρχει και λειτουργεί, αλλά σε επίπεδο κυβέρνησης θα κάνει πιο αποτελεσματικό το αστικό πολιτικό σύστημα στη λαϊκή χειραγώγηση και υποταγή.
Στην κυρίαρχη προπαγάνδα έρχονται να προστεθούν και οι προτάσεις των οπορτουνιστών όλων των αποχρώσεων, για μια κυβέρνηση συνεργασίας των «προοδευτικών» δήθεν δυνάμεων, την οποία φέρνουν σε κάλπικη αντιπαράθεση με τη σημερινή «νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση. Προτείνουν μια «άλλη» πολιτική διαχείρισης της κρίσης, εντός της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος. Μιλούν για «άλλη» διακυβέρνηση και εννοούν άλλη μορφή διαχείρισης του χρέους, καλύτερους όρους δανεισμού για την πλουτοκρατία και αναλλοίωτες τις σχέσεις ιδιοκτησίας, δηλαδή με εξουσία των μονοπωλίων. Πρόκειται για μια παραλλαγή της σημερινής αστικής διαχείρισης. Η πρότασή τους, ανεξάρτητα από τη φρασεολογία των προπαγανδιστών της, αντικειμενικά βαδίζει στον ίδιο αδιέξοδο για τους εργαζόμενους και το λαό δρόμο, υποσκάπτοντας την ανάπτυξη της ταξικής πάλης αφού προβάλλει τη λογική μιας κυβέρνησης σε όφελος και των αστών και των εργαζομένων.
Κοινός παρονομαστής όλων των προτάσεων, των σεναρίων και των προπαγανδιστικών ζυμώσεων της αστικής τάξης, είναι η διαχείριση υπέρ των μονοπωλίων, που φέρνει νέα βάρη στις πλάτες της ήδη χρεοκοπημένης λαϊκής οικογένειας. Μόνο το ΚΚΕ διαφοροποιείται στρατηγικά, αναδεικνύοντας ότι σήμερα είναι ώριμη ανάγκη, όχι για να αλλάξει η μορφή της διακυβέρνησης του αστικού κράτους, αλλά για να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία. Το ΚΚΕ αποκαλύπτει στους εργαζόμενους και το λαό ότι η αιτία των προβλημάτων τους βρίσκεται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και πως η άμυνα στα βάρβαρα μέτρα και την πολιτική που τα επιβάλλει απαιτεί σήμερα οργάνωση της πάλης, για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε ρότα σύγκρουσης για ριζικές ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Στη συναίνεση των αστών αντιτάσσουμε τη λαϊκή συμμαχία. Με ισχυρό ΚΚΕ, ο λαός μπορεί να βγει νικητής.
*Χρήστος Γιάνναρος, Γραμματέας της Ν.Ε. Ηλείας του Κ.Κ.Ε.
