Τι εξυπηρετεί η νέα διοικητική δομή στις σημερινές συνθήκες;
Το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, όπως και κάθε άλλο, στη μακρόχρονη ιστορική διαδρομή του, εμφάνισε διαφορετικές διοικητικές δομές, ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες. Όλες όμως εξυπηρετούσαν τη στήριξη των καπιταλιστικών σχέσεων, δηλαδή την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και την έμμεση υποταγή των αυτοαπασχολουμένων στο κεφάλαιο.
Το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, όπως και κάθε άλλο, στη μακρόχρονη ιστορική διαδρομή του, εμφάνισε διαφορετικές διοικητικές δομές, ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες. Όλες όμως εξυπηρετούσαν τη στήριξη των καπιταλιστικών σχέσεων, δηλαδή την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και την έμμεση υποταγή των αυτοαπασχολουμένων στο κεφάλαιο.
Στόχος και της επιχειρούμενης σήμερα διοικητικής μεταρρύθμισης είναι να ενισχυθεί ο ρόλος του αστικού κράτους ως:
Η Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση είναι διοικητικές μονάδες - κρίκοι ενός ενιαίου διοικητικού μηχανισμού του κράτους της αστικής τάξης. Η αμεσότερη σχέση της Τοπικής Διοίκησης έναντι της κεντρικής δεν ανατρέπει το χαρακτήρα της πολιτικής εξουσίας που είναι αδιαίρετη και ενιαία, αλλά κάνει τα τοπικά όργανα πιο ευέλικτα σε σχέση με τα κεντρικά, στην προώθηση της κεντρικής πολιτικής, στον έλεγχο των κοινωνικών αντιθέσεων. Το Συνταγματικό και Νομοθετικό πλαίσιο, η όποια διοικητική διάρθρωση σε περιφερειακό - τοπικό επίπεδο έχουν πολιτικό - ταξικό χαρακτήρα, υπηρετούν την εξουσία του κεφαλαίου.
Η προτεινόμενη διοικητική μεταρρύθμιση, από τη σκοπιά της καπιταλιστικής εξουσίας, εκτός των προαναφερόμενων στοχεύσεων έρχεται να αντιμετωπίσει και παλιά προβλήματα όπως για παράδειγμα: ανορθολογισμός στη διοικητική διάρθρωση (δυσκινησία, δαπανηρή γραφειοκρατία μεγάλου αριθμού φορέων διαχείρισης), αναποτελεσματικότητα εξαιτίας στενών τοπικιστικών συμφερόντων και ρουσφετολογικών μηχανισμών, διασπορά πόρων σε μικρά έργα και υποδομές περιορισμένης κλίμακας.
Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση λέει: «Το σημερινό σύστημα διοικητικής αποκέντρωσης των κρατικών υπηρεσιών, εμφανίζει μια σειρά από σημαντικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν: Μικρά μεγέθη σε σχέση με το νέο αναπτυξιακό σχεδιασμό και τα νέα δίκτυα μεταφορών της χώρας. Ελλείψεις ειδικευμένου προσωπικού και σημαντικές καθυστερήσεις ως προς την υιοθέτηση σύγχρονων μεθόδων διοίκησης. Ατροφία και, σε αρκετές περιπτώσεις, πολιτικοποίηση του συστήματος διοικητικής εποπτείας στους ΟΤΑ, απουσία συστηματικής τεκμηρίωσης και επεξεργασίας των δεδομένων του συστήματος εποπτείας (ποσοστά και αιτίες ακυρώσεων, αριθμός προσφυγών πολιτών ανά κατηγορίες κλπ.), αντιθέσεις μεταξύ του συστήματος διοικητικής εποπτείας και του συστήματος προληπτικού ελέγχου δαπανών από το Ελεγκτικό Συνέδριο».
Ως στόχος, η διοικητική μεταρρύθμιση είχε τεθεί και ξεκινήσει (με τον Καποδίστρια) από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - σε συνέχεια της ΝΔ - προσπαθεί με ευελιξία να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις, να σφυρηλατήσει μια ουσιαστική ταξική συνοχή και τη συμμαχία μικροαστικών δυνάμεων, να αντιμετωπίσει τοπικές αντιθέσεις, που εκδηλώνονται σχετικά με τη διαχείριση της χρήσης γης σε ευρύτερες περιοχές.
- Στρατηγείου της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της διαμόρφωσης των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και της οικοδόμησης κοινωνικών συμμαχιών της αστικής τάξης.
- Φορέας διασφάλισης της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας στη διεθνή αγορά.
- Φορέας καταστολής και χαλιναγώγησης της ταξικής πάλης.
Η Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση είναι διοικητικές μονάδες - κρίκοι ενός ενιαίου διοικητικού μηχανισμού του κράτους της αστικής τάξης. Η αμεσότερη σχέση της Τοπικής Διοίκησης έναντι της κεντρικής δεν ανατρέπει το χαρακτήρα της πολιτικής εξουσίας που είναι αδιαίρετη και ενιαία, αλλά κάνει τα τοπικά όργανα πιο ευέλικτα σε σχέση με τα κεντρικά, στην προώθηση της κεντρικής πολιτικής, στον έλεγχο των κοινωνικών αντιθέσεων. Το Συνταγματικό και Νομοθετικό πλαίσιο, η όποια διοικητική διάρθρωση σε περιφερειακό - τοπικό επίπεδο έχουν πολιτικό - ταξικό χαρακτήρα, υπηρετούν την εξουσία του κεφαλαίου.
Η προτεινόμενη διοικητική μεταρρύθμιση, από τη σκοπιά της καπιταλιστικής εξουσίας, εκτός των προαναφερόμενων στοχεύσεων έρχεται να αντιμετωπίσει και παλιά προβλήματα όπως για παράδειγμα: ανορθολογισμός στη διοικητική διάρθρωση (δυσκινησία, δαπανηρή γραφειοκρατία μεγάλου αριθμού φορέων διαχείρισης), αναποτελεσματικότητα εξαιτίας στενών τοπικιστικών συμφερόντων και ρουσφετολογικών μηχανισμών, διασπορά πόρων σε μικρά έργα και υποδομές περιορισμένης κλίμακας.
Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση λέει: «Το σημερινό σύστημα διοικητικής αποκέντρωσης των κρατικών υπηρεσιών, εμφανίζει μια σειρά από σημαντικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν: Μικρά μεγέθη σε σχέση με το νέο αναπτυξιακό σχεδιασμό και τα νέα δίκτυα μεταφορών της χώρας. Ελλείψεις ειδικευμένου προσωπικού και σημαντικές καθυστερήσεις ως προς την υιοθέτηση σύγχρονων μεθόδων διοίκησης. Ατροφία και, σε αρκετές περιπτώσεις, πολιτικοποίηση του συστήματος διοικητικής εποπτείας στους ΟΤΑ, απουσία συστηματικής τεκμηρίωσης και επεξεργασίας των δεδομένων του συστήματος εποπτείας (ποσοστά και αιτίες ακυρώσεων, αριθμός προσφυγών πολιτών ανά κατηγορίες κλπ.), αντιθέσεις μεταξύ του συστήματος διοικητικής εποπτείας και του συστήματος προληπτικού ελέγχου δαπανών από το Ελεγκτικό Συνέδριο».
Ως στόχος, η διοικητική μεταρρύθμιση είχε τεθεί και ξεκινήσει (με τον Καποδίστρια) από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - σε συνέχεια της ΝΔ - προσπαθεί με ευελιξία να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις, να σφυρηλατήσει μια ουσιαστική ταξική συνοχή και τη συμμαχία μικροαστικών δυνάμεων, να αντιμετωπίσει τοπικές αντιθέσεις, που εκδηλώνονται σχετικά με τη διαχείριση της χρήσης γης σε ευρύτερες περιοχές.