ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ στις 11.30π.μ. στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ στην ΑΜΑΛΙΑΔΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ στις 11.30π.μ. στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ στην ΑΜΑΛΙΑΔΑ

Εργαζόμενοι στο ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικροί έμποροι και ΕΒΕ, φτωχοί αγρότες, νέοι, γυναίκες, ήρθε η ώρα να συγκροτήσουμε τη δικιά μας, πανίσχυρη λαϊκή συμμαχία που θα πολιορκήσει, θα εμποδίσει και στη πορεία θα ανατρέψει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της εξουσίας των μονοπωλίων.

ΕΜΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ-ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ

Βάλε πλάτη για να αλλάξει η κατάσταση στο εργατικό και γενικότερα στο λαϊκό κίνημα. Βοήθησε κι εσύ, να νικήσουμε παντού τον κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό και τα δεκανίκια του. Σε κάθε σωματείο και κλάδο, να ισχυροποιηθεί το ΠΑΜΕ.

ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ, ΤΟΥ ΑΝΕΡΓΟΥ, ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ, ΤΟΥ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥ, ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ, ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ.

Οι εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ αφού πρώτα συνυπέγραψαν με την κυβέρνηση και τους κεφαλαιοκράτες, τοπικά και πανελλαδικά, συμφωνίες για να μας γδάρουν, τώρα παριστάνουν τις «μετανοημένες Μαγδαληνές», για να σε κοροϊδέψουν και να σου ρίξουν στάχτη στα μάτια.

Χωρίς αυτούς το κεφάλαιο και η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περάσει τον αντιλαϊκό οδοστρωτήρα.

Λένε ψέματα τι δήθεν η κρίση αφορά το χρέος.

Η κρίση είναι αποτέλεσμα της συστηματικής ληστείας της εργατικής μας δύναμης. Το σύστημα μπούκωσε από τα υπερκέρδη και την παραγωγή εμπορευμάτων με μόνο στόχο την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Δεν είναι αποτέλεσμα «διαχειριστικών λαθών». Τα μέτρα δεν αντιμετωπίζουν κανένα χρέος.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη γεννάει τις κρίσεις, που στο μέλλον θα γίνονται όλο και πιο καταστροφικές για τους λαούς.

Τα μέτρα μειώνουν μισθούς σε επίπεδο εξαθλίωσης, ξεκληρίζουν τους μικρομεσαίους και την φτωχή αγροτιά, με στόχο να διασωθεί το ποσοστό κέρδους για το κεφάλαιο, να ενισχυθούν κι άλλο τα μονοπώλια.

Χρόνια τώρα σου λέγανε ψέματα. Τώρα πια το ξέρεις.

Για να αλλάξουν τα πράγματα, χρειάζεται η οργή μας να γίνει συνειδητός και συστηματικός αγώνας για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών μας. Σήμερα τα βέλη μας πρέπει να χτυπήσουν στην καρδιά της αδικίας, στην αιτία που είναι υπεύθυνη για τα βάσανά μας. Την εξουσία και των ιδιοκτησία των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, να στοχεύσουν το πολιτικό και συνδικαλιστικό τους προσωπικό.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ-ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ και στην ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στις 10.30π.μ. στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΤΕ στον ΠΥΡΓΟ.

 

Ασύλληπτη ληστεία

Ασύλληπτη ληστεία

Κραυγαλέα απόδειξη για το μέγεθος της ασύλληπτης ληστείας του λαού από τους μεγαλοεπιχειρηματίες αποτελεί το δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού «Σπίγκελ», σύμφωνα με το οποίο οι καταθέσεις των Ελλήνων καπιταλιστών στις ελβετικές τράπεζες ξεπερνούν τα 600 δισεκατομμύρια ευρώ! Το αστρονομικό αυτό ποσό, διπλάσιο σχεδόν του κρατικού χρέους, απαντάει και στο γνωστό ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά»: Στις τράπεζες της Ελβετίας! Και είναι μόνον ένα μέρος των «κλεμμένων». Τουλάχιστον 200 δισ. ευρώ βρίσκονται στα εγχώρια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ενώ απροσδιόριστο μέρος σε άλλα χρηματοκιβώτια και «οφ σορ» του πλανήτη. Δεν μπορούν, λοιπόν, να έρχονται οι άρπαγες του παραγόμενου πλούτου του λαού και να του ζητάνε να πληρώσει την κρίση τους.

Τώρα, ακόμη πιο αποφασιστικά, η εργατική τάξη, όλος ο λαός να απορρίψουν το ιδεολόγημα των αστικών προπαγανδιστικών επιτελείων για τη δήθεν ενοχή και συνευθύνη τους στην κρίση που δημιούργησε το κεφάλαιο, να ενισχύσουν αποφασιστικά την οργανωμένη δράση τους στο κίνημα, στο δικό τους ενιαίο μέτωπο, διεκδικώντας ικανοποίηση όλων των αναγκών τους, απορρίπτοντας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ στον αγώνα ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, για λαϊκή εξουσία και οικονομία. Να εκφράσουν άμεσα την αποφασιστική τους εναντίωση στη σημερινή πολιτική, στην απεργία στις 23 του Φλεβάρη.

10 ΦΛΕΒΑΡΗ ΤΡΙΩΡΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ! Όλοι στην Συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 11:30 π.μ. στην Πλατεία Ελευθερίας Αμαλιάδα.

Ούτε βήμα πίσω. Αντί για το λαό να πτωχεύσει η πλουτοκρατία!

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Η επίθεση του κεφαλαίου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και της τρόικας είναι σε εξέλιξη. Σε όλους τους κλάδους γενικεύονται οι απολύσεις, οι εκβιασμοί για υπογραφή συμβάσεων με μειωμένα δικαιώματα, μειώσεις μισθών, η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, οι αλλαγές ωραρίων, οι υποχρεωτικές μετατάξεις εκπαιδευτικών, επιδιώκεται η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Στο Δημόσιο κατατίθεται νέο μισθολόγιο-λαιμητόμος!

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με εργαλείο την «Αναδιοργάνωση της διοικητικής δομής του Εκπαιδευτικού Συστήματος» δένει την αντιδραστική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη, κάνει ακόμα πιο ταξικό και διαφοροποιημένο το «νέο σχολείο» της αγοράς.

Βρισκόμαστε ήδη μέσα στην κρίση και το αντιδραστικό «νέο σχολείο» προχωράει με στόχο να αφήσει πίσω του θύματα μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς.

Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο! Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αποφασιστικά σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις καλούνται να πρωτοστατήσουν στην προετοιμασία, την οργάνωση και την περιφρούρηση της απεργίας.

Απορρίπτουμε το μνημόνιο διαρκείας που φέρνουν κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ.

Τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα δε θα έχουν τέλος, όσο το κεφάλαιο παραμένει απείραχτο και όσο η αντίσταση του λαού δε δυναμώνει. Οι θυσίες ούτε τέλος, ούτε αποτέλεσμα θα έχουν για το λαό. Οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο είναι αυτές του αγώνα!

Καμιά εμπιστοσύνη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΟΙΕΛΕ. Είναι μέρος του προβλήματος! Αγώνας-συσπείρωση με το ΠΑΜΕ τώρα!

ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ!

Άμεσοι στόχοι πάλης για να μην πληρώσει την κρίση ο λαός

• Όχι στο νέο μισθολόγιο-λαιμητόμο. Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων στους εκπαιδευτικούς. 1900 ευρώ (μεικτά) ο πρώτος μισθός σε Δημόσια και Ιδιωτική Εκπαίδευση.
• Συνολική απόρριψη της νέας διοικητικής δομής. Όχι στον «Καλλικράτη», στο αποκεντρωμένο-διαφοροποιημένο σχολείο της αγοράς. Έξω οι επιχειρήσεις και οι χορηγοί από τα σχολεία.
• Μόρφωση για όλους, δουλειά, Υγεία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία. Η υψηλή κερδοφορία τους, οι τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις και οι φοροαπαλλαγές δημιούργησαν το κρατικό χρέος. Αυτοί να πληρώσουν και όχι ο λαός. Να ανέβει η φορολογία για το μεγάλο κεφάλαιο στο 45%.
• Κάτω τα χέρια από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, τις συντάξεις, τους μισθούς, τα Σχολεία και τα Νοσοκομεία. Να καλύψει τώρα η κυβέρνηση και τη πλουτοκρατία τα τεράστια χρέη που έχουν προς τα Ταμεία και τους Οργανισμούς.
• Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις. Απορρίπτουμε τους μισθούς πείνας, την ελαστική, μερική και ανασφάλιστη εργασία.
• Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί από το ΥΠΕΠΘ. Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης. Κατάργηση του νόμου 3848/2010 και του ΑΣΕΠ. Μονιμοποίηση τώρα όλων των συμβασιούχων στην εκπαίδευση χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Απαλλαγή από φόρους για κάθε ωρομίσθιο και αναπληρωτή. Δωρεάν στέγαση και εισιτήριο σε όλα τα μεταφορικά μέσα για όλους τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς. Επίδομα θέρμανσης σε όλους τους ωρομίσθιους και αναπληρωτές. Ειδικά για τις παραμεθόριες περιοχές, επίδομα παραμεθορίου και στους ωρομισθίους.
• Δημόσια κοινωνική καθολική ασφάλιση. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας (30/30) και στο 80% του τελευταίου μισθού. Σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες. Να προσμετράται ως συντάξιμος ο χρόνος ανεργίας-αδιοριστίας.
• Έκτακτο κονδυλι από τον κρατικό προϋπολογισμό για όλες τις ανάγκες των σχολείων! Μηδενικό ΦΠΑ στους λογαριασμούς και τις δαπάνες των σχολικών επιτρόπων. Αποκλειστικά δωρεάν πετρέλαιο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο στα σχολεία.
• Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών για πληρωμή λειτουργικών εξόδων, τραπεζοκόμων & καθαριότητας, εκπαιδευτικών εκδρομών, βιβλίων κ.λ.π

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ-ΑΥΤΟΣ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ,

ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ, ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Σχετικά με την καταγγελία της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ) για τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ

1. Δόθηκε στη δημοσιότητα από τις Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις (ΣΕΚ) ανακοίνωση-καταγγελία που στοχοποιεί προσωπικά τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.

Ας δούμε το «κατηγορητήριο».

Κατηγορείται ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ ότι «κατά τη συνήθη πρακτική εδώ και δυο χρόνια απουσιάζει από την Ομοσπονδία» ότι είναι «πλήρως ανύπαρκτος στη ζωή της ΟΛΜΕ». Τη φοβερή αυτή κατηγορία έρχονται οι ίδιοι οι συντάκτες της καταγγελίας να ακυρώσουν αφού λίγες αράδες παρακάτω στην ίδια ανακοίνωση αναφέρουν ότι «εμφανίζεται στην ΟΛΜΕ μια φορά την εβδομάδα και μόνο στις συνεδριάσεις του ΔΣ της ΟΛΜΕ» (πάλι καλά που αποδέχονται κι αυτό!!!).

Τι συμβαίνει ακριβώς;

Ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ έλλειψε στα δυο χρόνια σε τρεις συνεδριάσεις (!!!) του ΔΣ της ΟΛΜΕ και σ’ αυτές παραβρίσκονταν ως αντικαταστάτης του ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στο ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ! Υποδειγματική παρουσία δηλαδή!

Η ηγεσία της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ όταν λέει ότι το ΠΑΜΕ είναι «…πλήρως ανύπαρκτο στη ζωή της ΟΛΜΕ», άλλο πράγμα εννοεί. Εννοεί ότι δεν κάνουμε αυτό που κάνουν αυτοί! Ότι δεν είμαστε σαν αυτούς! Ότι δεν κλεινόμαστε όλη μέρα στους τέσσερις τείχους ενός γραφείου, περιμένοντας πότε θα έρθουν τα κανάλια για καμιά «δηλωσούλα», ότι δεν αράζουμε όλη μέρα σε μια στριφογυριστή καρέκλα και στη ζεστή θεσούλα του καρεκλοκένταυρου συνδικαλιστή. Ότι δεν περιμένουμε πώς και πώς, πότε θα γίνει καμιά συνάντηση με την Υπουργό, με κανένα Γραμματέα του Υπουργείου μπας και δικαιολογήσουμε το ρόλο και τη θέση μας.

Και το σπουδαιότερο:

Εννοούν ότι δεν υλοποιούμε όλες εκείνες τις αποφάσεις της συγκεκριμένης πλειοψηφίας (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) που είναι επιζήμιες για το κίνημα και τους εκπαιδευτικούς.

Εννοούν ότι δεν υποτασσόμαστε στον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό, στη γραμμή της ανταγωνιστικότητας, του ευρωμονόδρομου που υπηρετούν.

Ε λοιπόν να το πούμε καθαρά για άλλη μια φορά.

Γρανάζι του κυβερνητικού- εργοδοτικού συνδικαλισμού δε θα γίνουμε!

Απειθαρχούμε στην κυβέρνηση, στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, απειθαρχούμε και στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες!

Ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, όπως κάθε συνδικαλιστής του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, πράττει το αυτονόητο ταξικό του καθήκον, που δεν είναι άλλο από το να βρίσκεται καθημερινά στα σχολεία μαζί με τους συναδέλφους, στην οργάνωση της απεργιακής πάλης, στη συμπαράσταση των διωκόμενων απεργών, στη διωκόμενη δασκάλα της Αλεξανδρούπολης, τους διωκόμενους συνδικαλιστές στα Τρίκαλα, στους διωκόμενους εκπαιδευτικούς των Γιαννιτσών, στους διωκόμενους μαθητές στην Εύβοια, στα Γιάννενα…Καθήκον των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ είναι να βρίσκεται παντού!

Στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης με τις δυνάμεις καταστολής στο Υπουργείο Παιδείας, στο ξήλωμα της πόρτας του Υπουργείου, στις καταλήψεις των Υπουργείων…Παντού! Όπου χτυπάει η καρδιά της ταξικής πάλης, το δίκιο του αγώνα!

Εκεί! Γιατί υπάρχει λόγος!

Εκεί! Γιατί η ταξική πάλη οξύνεται!

Εκεί! Γιατί έχουμε πόλεμο! Ναι γιατί έχουμε πόλεμο!

Και πόλεμος με καρεκλοκένταυρους και ραχάτηδες συνδικαλιστές, που τη «βρίσκουν» στο μαξιλαράκι της σοσιαλδημοκρατίας δε γίνεται!

2. Γιατί αυτή τη χρονική στιγμή μια τέτοια επίθεση για ένα «πρόβλημα» που κυοφορείται -όπως λένε- εδώ και δυο χρόνια; Τι προηγήθηκε;

Πρώτα-πρώτα προηγήθηκε η αποκάλυψη και καταγγελία από πλευράς του ΠΑΜΕ στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ ότι η ακύρωση της απεργίας στις 10 Φλεβάρη στο Δημόσιο προέκυψε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία του Γ. Παναγόπουλου, προέδρου της ΓΣΕΕ με τον εκπρόσωπο της Αυτόνομης Παρέμβασης στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, τηλεφωνική επικοινωνία που όπως ο ίδιος δήλωσε είχε, αλλά…όχι με τον Παναγόπουλο! Τους «πιάσαμε στα πράσα» και αυτό ενόχλησε!!

Δεύτερον, ενόχλησε ότι καταγγείλαμε ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ για την ακύρωση της 3ωρης στάσης εργασίας που είχε αποφασίσει η ΟΛΜΕ ενάντια στις υποχρεωτικές αποσπάσεις των εκπαιδευτικών από νομό σε νομό, από περιοχή σε περιοχή. Τους ξεσκεπάσαμε στα μάτια των συναδέλφων, για τη στήριξη που δίνουν στο σχολείο της αγοράς και της επιχειρηματικότητας, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, για το γεγονός ότι ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ δεν θα μπορούσαν να κινηθούν με τόση ευκολία, να στηρίζουν με τέτοια άνεση τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση αν δεν είχαν τη στήριξη και του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ (όπως και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ εν προκειμένου.)

Τώρα τελευταία αυτά ενόχλησαν! Γι’ αυτό και το παραλήρημα ενάντια στο ΠΑΜΕ!

Διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι δεν κατατέθηκε ποτέ πρόταση από τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ για 3ωρη στάση εργασίας από ΟΛΜΕ και 3ωρη στάση εργασίας από τις ΕΛΜΕ, ούτε προφορικά, ούτε ότι μετέφερε την πρόταση της Α ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.

Πάνω στην πρόταση αυτή του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ έγινε ολόκληρη συζήτηση στο ΔΣ της ΟΛΜΕ. Ο κάθε συνάδελφος ας μην πάει μακριά. Ας ρωτήσει τον πρόεδρο, το γραμματέα, το κάθε μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ.

Τα παιδιά της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ είτε είναι στη συνεδρίαση είτε δεν είναι, το ίδιο και το αυτό! Ήταν εκεί ή έλειπαν;

Και λέμε αν έλειπαν γιατί συνήθως λείπουν και από τις συνεδριάσεις του ΔΣ της ΟΛΜΕ για κάτι ταξιδάκια της ETUCE, αυτά του «συνεδριακού τουρισμού» που γίνονται σε όλες τις πρωτεύουσες των χωρών της ΕΕ (Παρίσι, Μαδρίτη, Ζυρίχη, Βερολίνο,κ.α.) τουλάχιστον μια φορά το μήνα. Τελευταία-αν δεν κάνουμε λάθος το Γενάρη τα δυο μέλη της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ- στη Λισαβόνα δεν ήταν;

Και όλα αυτά τα ταξιδάκια με τις συνδρομές των εκπαιδευτικών! Μιλάμε για χιλιάδες ευρώ! Και αυτό σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης! Σε συνθήκες όπου οι εκπαιδευτικοί όπως όλοι οι εργαζόμενοι, σφίγγουν το ζωνάρι! Συνδικαλιστική γκλαμουριά δηλαδή! Και μάλιστα «αριστερή»! Τέτοια ξεφτίλα, τέτοια σαπίλα! Και μιλάνε κι’ από πάνω!!!

3. Ενοχλούνται από την αποδοχή του ΠΑΜΕ, της γραμμής του ΠΑΜΕ. Αρκεί και μόνο μια ματιά στην ανακοίνωση για να δει κανείς ότι «παίρνουν στις πλάτες» τους την ΟΛΜΕ. Και εδώ έχουν δίκιο. Αυτοί είναι η ΟΛΜΕ εδώ και 15 χρόνια! Είτε σε πλειοψηφία με το ΠΑΣΟΚ είτε σε πλειοψηφία με τη ΝΔ.

Έχουν ευθύνη για την κατάντια της ΟΛΜΕ. Είναι οι βασικοί εκφραστές και παράγοντες στη διαμόρφωση των θέσεων της και του προσανατολισμού της. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση της Άννας Διαμαντοπούλου (Οκτώβρης 2009): «Ευχαριστώ τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ για τη συμβολή τους στη διαμόρφωση των θέσεων του Υπουργείου Παιδείας. Δεν σας κρύβω ότι πολλές από τις θέσεις που τελικά διαμορφώσαμε, τις πήρα από τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ».

Ενοχλούνται γιατί αποκαλύπτουμε ότι είναι μέρος του προβλήματος, στήριγμα των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Ας βγάλουν οι εκπαιδευτικοί τα συμπεράσματά τους! Ποτέ δεν είναι αργά!

ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ στις ΓΣ των ΕΛΜΕ και των Συλλόγων (Φλεβάρης 2011)

Συνάδελφοι-συναδέλφισσες

Σας καλούμε σε μαζική συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις των Σωματείων. Ούτε λεπτό χαμένο! Τώρα είναι η ώρα της αντεπίθεσης, τώρα είναι η ώρα να δώσουμε απάντηση στην επίθεση κυβέρνησης-πλουτοκρατίας-ΕΕ-ΔΝΤ που δυναμώνει!

Η επίθεση του κεφαλαίου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και της τρόικας είναι σε εξέλιξη. Σε όλους τους κλάδους γενικεύονται οι απολύσεις, οι εκβιασμοί για υπογραφή συμβάσεων με μειωμένα δικαιώματα και μειώσεις μισθών, η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία. Γενικεύεται η επίθεση στην υγεία. Η ακρίβεια τσακίζει την λαϊκή οικογένεια. Το μεροκάματο δεν φτάνει πια να καλύψει τις αυξήσεις στα εισιτήρια, στα διόδια, στο ασφάλιστρο, στο νοσοκομείο, στην ΔΕΗ. Έρχεται νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο. Η θεσμοθέτηση του νέου μισθού-πλαφόν γύρω στα 700-800 ευρώ και από κει και πέρα, σύνδεση μισθού με την παραγωγικότητα, θα μας χρεοκοπήσει!!!

Ήδη, ένας εκπαιδευτικός-δημόσιος υπάλληλος έχασε στο χρόνο, πάνω από τρεις μισθούς!!! Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζονται οι τεράστιες απώλειες από την αύξηση ΦΠΑ, ΕΦΚ, κ.α.

Το σχολείο της αγοράς ξεδιπλώνεται από ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ- ΕΕ-ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ

Με εργαλείο την «Αναδιοργάνωση της διοικητικής δομής του Εκπαιδευτικού Συστήματος» σχολείο και παιδεία δένουν με την αντιδραστική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη, εμπορευματοποιούνται. Το ακόμα πιο ταξικό και διαφοροποιημένο σχολείο είναι εδώ. Η κρίση και το Μνημόνιο το φέρνουν με βία για τη λαϊκή οικογένεια, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς.

Όχι άλλη αναμονή-καμία ώρα χαμένη

Το ολοήμερο σχολείο με το διαφοροποιημένο πρόγραμμα, το πτυχίο κουρελόχαρτο του Πανεπιστημιου Α.Ε, οι νέοι συνάδελφοι συμβασιούχοι, οι συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων, οι απλήρωτοι εκπαιδευτικοί, οι απλήρωτες και χωρίς σύμβαση καθαρίστριες, οι στεγνές από χρηματοδότηση σχολικές επιτροπές, δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες για κανέναν και καμία.

Τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα δε θα έχουν τέλος, όσο το κεφάλαιο παραμένει απείραχτο και όσο η αντίσταση του λαού δε δυναμώνει. Οι θυσίες ούτε τέλος, ούτε αποτέλεσμα έχουν για το λαό. Οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο είναι αυτές του αγώνα!

Μαζική φυγή από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ! Γενικός παλλαϊκός ξεσηκωμός

για να μην πληρώσει την κρίση ο λαός!

• Όχι στο νέο μισθολόγιο-λαιμητόμο. Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων στους εκπαιδευτικούς. 1900 ευρώ (μεικτά) ο πρώτος μισθός σε Δημόσια και Ιδιωτική Εκπαίδευση.
• Συνολική απόρριψη της νέας διοικητικής δομής. Όχι στον «Καλλικράτη», στο αποκεντρωμένο-διαφοροποιημένο σχολείο της αγοράς. Έξω οι επιχειρήσεις και οι χορηγοί από τα σχολεία. Καμία συγχώνευση-καμία κατάργηση σχολικής μονάδας. Καμία τάξη πάνω από 20 μαθητές. Σύγχρονο πρόγραμμα σχολικής στέγης υπαγμένο στο κράτος και κατάργηση των ΣΔΙΤ.
• Μόρφωση για όλους, δουλειά, Υγεία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία. Η υψηλή κερδοφορία τους, οι τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις και οι φοροαπαλλαγές δημιούργησαν το κρατικό χρέος. Αυτοί να πληρώσουν και όχι ο λαός. Να ανέβει η φορολογία για το μεγάλο κεφάλαιο στο 45%.
• Κάτω τα χέρια από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, τις συντάξεις, τους μισθούς, τα Σχολεία και τα Νοσοκομεία. Να καλύψει τώρα η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία τη ληστεία, τα τεράστια χρέη που έχουν προς τα Ταμεία και τους Οργανισμούς. Να δοθούν τώρα πίσω τα κλεμμένα από κυβέρνηση-εργοδοσία.
• Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις. Απορρίπτουμε τους μισθούς πείνας, την ελαστική, μερική και ανασφάλιστη εργασία.
• Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί από το Υπουργείο Παιδείας. Όχι στη σύμβαση της ντροπής του ΕΣΠΑ. Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης. Κατάργηση του νόμου 3848/2010 και του ΑΣΕΠ. Μονιμοποίηση τώρα όλων των συμβασιούχων στην εκπαίδευση χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καμιά υποχρεωτική απόσπαση εκπαιδευτικού από Περιφέρεια σε Περιφέρεια και από Νομό σε Νομό.
• Απαλλαγή από φόρους για κάθε ωρομίσθιο και αναπληρωτή. Αφορολόγητο όριο ο μισθός του νεοδιόριστου. Δωρεάν στέγαση και εισιτήριο σε όλα τα μεταφορικά μέσα για όλους τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς. Επίδομα θέρμανσης σε όλους τους ωρομίσθιους και αναπληρωτές. Ειδικά για τις παραμεθόριες περιοχές, επίδομα παραμεθορίου και στους ωρομισθίους.
• Δημόσια κοινωνική καθολική ασφάλιση. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας (30/30) και στο 80% του τελευταίου μισθού. Σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες. Να προσμετράται ως συντάξιμος ο χρόνος ανεργίας-αδιοριστίας. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων για την περίθαλψη. Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στην προοπτική της κατάργησής τους. Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας.
• Έκτακτο κονδυλι από τον κρατικό προϋπολογισμό για όλες τις ανάγκες των σχολείων! Μηδενικό ΦΠΑ στους λογαριασμούς και τις δαπάνες των σχολικών επιτρόπων. Αποκλειστικά δωρεάν πετρέλαιο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο στα σχολεία.
• Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών για πληρωμή λειτουργικών εξόδων, τραπεζοκόμων & καθαριότητας, εκπαιδευτικών εκδρομών, βιβλίων κ.λ.π
• Να καταργηθούν όλα τα διόδια. Καμιά αύξηση στα εισιτήρια. Κίνημα οργανωμένης λαϊκής ανυπακοής στις αυξήσεις και άρνησης πληρωμών! Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δωρεάν για τις πρωινές ώρες, φθηνά, σύγχρονα, λαϊκή περιουσία.

Πάλη για την παιδεία και την κοινωνία των λαϊκών αναγκών

• Δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή για όλα τα παιδιά. Βασική-γενική εκπαίδευση έως τα 18 χρόνια, που ο άνθρωπος ενηλικιώνεται ψυχικά, πνευματικά, κοινωνικά και βιολογικά, μέσα από ενιαίο δωδεκάχρονο υποχρεωτικό σχολείο. Καθιέρωση συστήματος δημόσιων, δωρεάν επαγγελματικών σχολών, μετά την ολοκλήρωση της δωδεκάχρονης εκπαίδευσης.
• Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν ενιαία παιδεία για όλους.

Μέτωπο-συντονισμός-κοινή δράση, γονέων, εκπαιδευτικών, μαθητών, ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση, στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις των σχολικών μονάδων.

Καμιά εμπιστοσύνη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σε ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΟΙΕΛΕ. Είναι μέρος του προβλήματος! Δεν μπορούν και δεν θέλουν να οργανώσουν την ενιαία λαϊκή αντεπίθεση.

Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Συσπειρωνόμαστε με το ΠΑΜΕ τώρα

Πρόγραμμα δράσης

• Συμμετοχή στην 3ωρη στάση εργασίας στις 10 Φλεβάρη (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ) και συμμετοχή στα απογευματινά συλλαλητήρια.
• Συμμετοχή στη 48ωρη απεργία 22-23 Φλεβάρη μαζί με ΔΟΕ και άλλους κλάδους εργαζομένων.
• Νέες Γενικές Συνελεύσεις και ΓΣ Προέδρων των ΕΛΜΕ στις 4/3.
• Κλιμάκωση με απεργιακές μορφές πάλης, δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Ενιαιοποίηση της πάλης όλων των κλάδων. ΓΕΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ.

ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ-ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ!

ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ Ν.Ε. ΗΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ Ν.Ε. ΗΛΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ανεχθούν άλλο την κοροϊδία. Η δραστική μείωση των μισθών και η επέκταση της προσωρινής, ελαστικής εργασίας μέσω της κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων αποτελεί βασική επιδίωξη των βιομηχάνων, της κυβέρνησης και της ΝΔ. Η τρόικα είναι βοηθός και στήριγμά τους.

Καμιά εμπιστοσύνη στις «αντιμνημονιακές» κορόνες των συνδικαλιστικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ταξική οργάνωση και αντεπίθεση παντού για να αποκρουστεί το αντεργατικό έγκλημα.

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΜΕ

ΔΣ ΟΛΜΕ
ΑΚΥΡΩΣΕ ΤΗΝ 3ΩΡΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΜΕ

Πρόσφατα η κυβέρνηση με αρχική εγκύκλιο που έστειλε επέβαλε σε εκπαιδευτικούς συναδέλφους υποχρεωτικές αποσπάσεις από Νομό σε Νομό και από Περιφέρεια σε Περιφέρεια, χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο διαμονής τους και τις οικογένειές τους. Η κυβέρνηση έκανε έτσι ένα ακόμα «βήμα» στην κατεύθυνση του «νέου σχολείου», της νέας διοικητικής δομής της εκπαίδευσης, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών.
Κάτω απ’ την πίεση του ΠΑΜΕ και πολλών ΕΛΜΕ που ήδη έχουν αντιμετωπίσει το πρόβλημα (Θεσσαλονίκη κλπ) η ΟΛΜΕ αποφάσισε 3ωρη στάση εργασίας για τη Δευτέρα 31/1/2011. το ΠΑΜΕ καλούσε τις τοπικές ΕΛΜΕ για μια άλλη μια τρίωρη στάση εργασίας για να γίνεται 24ωρη απεργία.
Απέναντι σ’ αυτή την κινητοποίηση, η κυβέρνηση προχώρησε σ’ έναν ελιγμό, με μια νέα εγκύκλιό της (8142/Δ2 Μαρούσι, 28-1- 2011) που αναφέρει ότι οι μετακινήσεις από Περιφέρεια σε Περιφέρεια δε θα πραγματοποιηθούν, εφόσον βρισκόμαστε στο μέσον της χρονιάς.
Λέει καθαρά όμως ότι οι εκπαιδευτικοί που περισσεύουν θα αξιοποιηθούν στα πλαίσια της Περιφέρειας (άρα μετακινήσεις από Νομό σε Νομό όπως ήδη έχουν γίνει). Σα να λέμε μετακίνηση απ’ την Kαβάλα στον Έβρο ή απ’ τη Λήμνο στη Σάμο!
Εξίσου άθλια είναι και η διατύπωση για το «μέσον της χρονιάς». Σα να λέμε ότι αν δεν ήταν στο μέσο της χρονιάς τότε θα ήταν «φυσιολογικό» και κανονικό ή θα «πραγματοποιήσω τη συγκεκριμένη εγκύκλιο από την αρχή της άλλης σχολικής χρονιάς».
Απέναντι σ’ αυτή την κοροϊδία, η ηγεσία της ΟΛΜΕ σαν έτοιμη από καιρό «ανέκρουσε πρύμναν», ακυρώνοντας (δια τηλεφώνου-περιφοράς) τη στάση εργασίας και χαρακτηρίζοντας τον ελιγμό της κυβέρνησης σαν μια «πρώτη νίκη»! Η συγκεκριμένη απόφαση είναι άλλη μια πράξη στήριξης του σχολείου της αγοράς και της επιχειρηματικότητας.
Όσο αφορά τις συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ σε όλους εμάς τους υποψιασμένους δεν υπάρχουν αυταπάτες για το ρόλο τους και τη στήριξη που δίνουν στο σχολείο της αγοράς. Το ρόλο όμως αυτό δε θα μπορούσαν να τον παίξουν με τέτοια ευκολία αν δεν είχαν και τη στήριξη από τα αριστερά τους δεκανίκια, από τις ηγεσίες της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ. Οι εν λόγω παρατάξεις του οπορτουνισμού, όχι μόνο συμφώνησαν να χαρακτηρίσουν την εγκύκλιο του Υπουργείου σαν «νίκη», αλλά κυρίως αυτοί ανέλαβαν εργολαβικά να βγάλουν ασπροπρόσωπο το Υπουργείο Παιδείας και την ΟΛΜΕ, πανηγυρίζοντας δημόσια για τη «μεγάλη κατάκτηση του κινήματος» (!)(βλ. άρθρα στελεχών τους στο διαδίκτυο).
Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών δεν εκπλήσσεται. Οι οπορτουνιστές των Παρεμβάσεων και του ΣΥΝ δεν είναι «μια άλλη άποψη» μέσα στο κίνημα. Είναι μέρος των πλειοψηφιών σε ΔΟΕ-ΟΛΜΕ, με συγκεκριμένο ρόλο, όπως αποδεικνύει η μέχρι τώρα στάση τους απέναντι στις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, στο κίνημα και στο ΠΑΜΕ.
Το ΠΑΜΕ καλεί τις ΕΛΜΕ να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να οργανώσουν τον αγώνα απ’ τα κάτω, να κηρύξουν στάσεις εργασίας σε χρόνο που αυτές θα αποφασίσουν.
Καλούμε κάθε έντιμο αγωνιστή εκπαιδευτικό να βγάλει τα συμπεράσματά του, να εγκαταλείψει τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες οποιασδήποτε απόχρωσης. 
Ο ταξικός πόλεμος, όπως και κάθε πόλεμος έχει δύο συγκρουόμενους «στρατούς». Όποιος παριστάνει ότι μένει στη μέση της αντιπαράθεσης, αντικειμενικά δίνει χέρι βοήθειας στον επιτιθέμενο, στο σύστημα, στον εχθρό.
Τέρμα πια οι αυταπάτες. Οι μάσκες πέφτουν. Εγκαταλείψτε τους. Πάρτε τη θέση που σας ανήκει στο μεγάλο ποτάμι της λαϊκής οργής και της αντεπίθεσης.

Συσπειρωθείτε στο ΠΑΜΕ!

Αθήνα 31/1/2011

Για την Αίγυπτο

Αίγυπτος

H κατ' έτος οικονομική «βοήθεια» που προσφέρουν οι ΗΠΑ στο καθεστώς Μουμπάρακ ανέρχεται σε 1,5 δισ. δολάρια. Πόσο σημαντική είναι η Αίγυπτος ως πυλώνας εξυπηρέτησης των συμφερόντων των Αμερικανών στη Μέση Ανατολή και στην ευρύτερη περιοχή προκύπτει από το εξής γεγονός: Τα χρήματα που από το αμερικανικό ταμείο διοχετεύονται σε δύο μόνο χώρες, στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο, φτάνουν το 20% του ποσού που διαθέτουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ για να προωθούν την πολιτική τους.

Η Αίγυπτος αποτελεί για τις ΗΠΑ - και κατά τη διάρκεια του επί τριακονταετία καθεστώτος του Μουμπάρακ - έναν «εταίρο στρατηγικής σημασίας». Πέραν της σπουδαίας γεωστρατηγικής θέσης της, που αυξάνεται κατακόρυφα λόγω της διώρυγας του Σουέζ, εξασφαλίζει στις ΗΠΑ εκείνον τον αναγκαίο κυματοθραύστη της οργής του αραβικού κόσμου απέναντι στον ιμπεριαλισμό. Καθόλου τυχαία ο Ομπάμα, τον Ιούνη του 2009, την «ιστορική», όπως χαρακτηρίστηκε, ομιλία του προς τον μουσουλμανικό κόσμο, επέλεξε να την εκφωνήσει από το Κάιρο του Μουμπάρακ...

Ουδέποτε η πολιτική, η οικονομική και βεβαίως η στρατιωτική συνεργασία των Αμερικανών με το καθεστώς Μουμπάρακ σκιάστηκε από «δημοκρατικές ευαισθησίες», όπως αυτές που επικαλούνται σήμερα οι Αμερικανοί. Πρόκειται για «ευαισθησίες» που ανακαλύφθηκαν από τις ΗΠΑ μόνο μετά την εξέγερση του λαού της Αιγύπτου. Και μόνο ως συνέπεια της ανάγκης των ΗΠΑ να διατηρήσουν το ρόλο τους στην περιοχή, στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται.

*

Η ΕΕ, ήδη από το 2001, έχει υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την Αίγυπτο. Η πιο πρόσφατη επιβεβαίωση της στήριξης της «δημοκρατικής οικογένειας» των Βρυξελλών προς το καθεστώς Μουμπάρακ ήρθε μόλις τον περασμένο Οκτώβρη.

Κατά την επίσκεψή του στη χώρα, ο επίτροπος Stefan Fule, αρμόδιος για θέματα διεύρυνσης της ΕΕ, αφού συζήτησε τους «τρόπους ενίσχυσης της συνεργασίας ΕΕ - Αιγύπτου», εξήρε τις «παραδοσιακά καλές σχέσεις των δύο πλευρών» και προχώρησε στην ανακοίνωση νέων συμφωνιών οικονομικού περιεχομένου ύψους 500 δισ. ευρώ.

Υπολογίζεται ότι σωρευτικά το οικονομικό πακέτο συνεργασίας ανάμεσα στο καθεστώς Μουμπάρακ και στην ΕΕ ξεπερνά από το 2000 και μετά τα 2,2 τρισ. ευρώ...

*

Στην Αίγυπτο από τις αρχές του '90 είναι εγκατεστημένη μόνιμη αποστολή του ΔΝΤ. Η πολιτική που συμφωνήθηκε μεταξύ καθεστώτος Μουμπάρακ - ΔΝΤ και η οποία επικυρώθηκε με νόμο το 1991, μεταξύ άλλων προέβλεπε την ιδιωτικοποίηση 314 επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα. Ηδη έχουν πουληθεί οι 207 από αυτές...

Στο πρόσφατο συμπόσιο που διοργανώθηκε από το Αιγυπτιακό Κέντρο Ερευνών, ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ, ονόματι Αλαν Μακ Αρθουρ (σ.σ.: πρόκειται για τον αντίστοιχο «Τόμσεν» της Αιγύπτου) τάχθηκε υπέρ της κατάργησης των κρατικών επιδοτήσεων στα πετρελαιοειδή.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι επιδοτήσεις των πετρελαιοειδών στην Αίγυπτο απορροφούν το 15% των κοινωνικών δαπανών (όταν οι επιδοτήσεις των τροφίμων αποτελούν μόλις το 4%) τότε γίνεται αντιληπτό ότι εκείνο που στην ουσία ζήτησε το ΔΝΤ ήταν η πλήρης κατάργηση των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα!

Η παραπάνω «πρόταση» του ΔΝΤ δημοσιοποιήθηκε μόλις μια βδομάδα πριν την εξέγερση του αιγυπτιακού λαού...

***

Ποιος καρπώνεται τον πλούτο που παράγεται στην Αίγυπτο; Τι κέρδος έχει ο λαός της από την περίφημη αμερικανική «βοήθεια» ή από τις εμπορικές συμφωνίες της αιγυπτιακής πλουτοκρατίας και του διεφθαρμένου καθεστώτος της με την ΕΕ και με Κροίσους του εξωτερικού (μεταξύ αυτών αρκετοί επιφανείς Ελληνες βιομήχανοι και τραπεζίτες);

Η απάντηση είναι απλούστατη και συντομότατη: Κανένα.

*

Το αντίτιμο που πληρώνει ο αιγυπτιακός λαός για το γεγονός ότι ζει σε μια πετρελαιοπαραγωγό χώρα, με αποθέματα φυσικού αερίου και ζάπλουτους επιχειρηματίες, είναι το εξής:

Στην Αίγυπτο, οι πραγματικοί μισθοί είναι «παγωμένοι» εδώ και χρόνια.

Ο κατώτατος μισθός δεν ξεπερνάει τα 13 ευρώ.

Ο πληθωρισμός τρέχει κοντά στο 16% με τις τιμές στο κρέας και στο κοτόπουλο να έχουν αυξηθεί μόνο το τελευταίο διάστημα από 30 έως και 150%!

Υπολογίζεται ότι το 40% των Αιγυπτίων ζει με μόλις 2 δολάρια τη μέρα και ότι οι νέοι έως και 30 ετών, που αποτελούν το 60% του πληθυσμού, είναι άνεργοι σε ποσοστό που αγγίζει τα εξωφρενικά επίπεδα του 90%!

Στην Αίγυπτο των 85 εκατομμυρίων κατοίκων, που είναι τελευταία σε κατάταξη χώρα στην περιοχή από απόψεως Παιδείας και επαγγελματικής κατάρτισης καθώς το 1/3 του πληθυσμού είναι αναλφάβητοι, το ίδιο το ΔΝΤ δε διστάζει να παραδεχτεί ότι με την πολιτική που ακολουθείται στη χώρα (υπό την εποπτεία του), η ανεργία στο σύνολο του πληθυσμού μέχρι το 2020 θα έχει... τριπλασιαστεί.

***

Η λαϊκή εξέγερση στην Αίγυπτο, όπως και κάθε εξέγερση, είναι μία σύνθετη διαδικασία. Οι κοινωνικές εκρήξεις, σε αντίθεση με τις μαθηματικές εξισώσεις των αποστειρωμένων εργαστηρίων, δεν έχουν δοσμένους και αμετάβλητους παράγοντες και πολύ περισσότερο προκαθορισμένα αποτελέσματα. Είναι κάτι που το βεβαιώνουν ιστορικά τα «ανώτερα μαθηματικά» των κοινωνικών εξεγέρσεων, αφού ακόμα και όταν επικρατούν συνθήκες επαναστατικής κατάστασης δε σημαίνει ότι αυτές θα οδηγήσουν και σε Επανάσταση.

*

Ομως, έτσι κι αλλιώς, οι εξελίξεις στην Αίγυπτο προσφέρουν, ήδη, την πολύτιμη επαναβεβαίωση μιας ακατανίκητης αλήθειας:

Οτι, δηλαδή, η πορεία των κοινωνιών δεν είναι ευθύγραμμη και προκαθορισμένη «άνωθεν».

Οτι η ζωή των καταπιεσμένων δεν είναι ένας ακατανίκητος από τους ισχυρούς «μονόδρομος».

Οτι, τελικά, οι λαοί έχουν τη δύναμη, αν το αποφασίσουν, να σαρώσουν τους δυνάστες τους και έχοντας επενδύσει στην οργάνωση και στον ταξικό προσανατολισμό της δράσης τους, να απορρίψουν τους ελιγμούς του κατεστημένου και να επιβάλουν το δικό τους δρόμο.

Με αφορμή την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πύργου

Με αφορμή την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πύργου

Συνεδρίασε την Δευτέρα 31-01-2011 το Δημοτικό Συμβούλιο Πύργου. Από την αρχή της συνεδρίασης αναφέραμε, ότι επειδή είναι η πρώτη του στην ουσία συνεδρίαση και ότι και προβλήματα και ελλείψεις υπάρχουν, (σε εισηγήσεις και επαρκή ενημέρωση πάνω στα θέματα προς συζήτηση), θα δείξουμε κατανόηση, με την προϋπόθεση φυσικά ότι από την επόμενη δεν θα επαναληφτούν. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να μην σταθούμε σε ζητήματα που αναφέρθηκαν, ή και σε άλλα που κρατούνται μάλλον σαν «εφτασφράγιστο μυστικό».

Στην αρχική μας ερώτηση για το τι έχει γίνει για το κολυμβητήριο του Πύργου, από το Δεκέμβριο μέχρι σήμερα, το οποίο έχει αναστείλει (και δεν έχει διακόψει θέλουμε να πιστεύουμε) την λειτουργία του, η απάντηση που δόθηκε από τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν ότι «βρισκόμαστε σε καλό δρόμο». Στις επανειλημμένες εκλύσεις μας να αναφέρει ο Δήμαρχος τι βήματα έχουν γίνει, δεν πήραμε καμία απάντηση. Προφανώς δεν θέλουν ακόμα να μας πουν ότι κοινή στόχευση τους με την κυβέρνηση και τον Υφυπουργό Υγείας Διατροφής και Άθλησης, Χρήστο Αηδόνη-( ο οποίος σε δηλώσεις του προ ημερών δήλωσε ότι «θα στηριχτεί στην οικονομική ανάπτυξη μέσω των αθλητικών δραστηριοτήτων») είναι η ολοκληρωτική παραχώρηση του μαζικού αθλητισμού στους ιδιώτες με συνέπεια το κόστος να βαραίνει αποκλειστικά την λαϊκή οικογένεια.

Η λογική της ανταποδοτικότητας- ακόμα μεγαλύτερα βάρη δηλαδή για τους δημότες του Δήμου μας- φάνηκε και με τις τοποθετήσεις του Δημάρχου και κάποιων αντιδημάρχων-στελεχών του ΠΑΣΟΚ στα θέματα της λειτουργίας των δημοτικών επιχειρήσεων. Προλειάνουν το έδαφος από τώρα γι’ αυτά που θα μας φέρουν το Μάρτη με τον ετήσιο προϋπολογισμό του Δήμου.

Στο σημείο δε που προσπαθήσαμε να ζητήσουμε την λειτουργία της επιτροπής πολιτικής προστασίας για την αποφυγή φυσικών καταστροφών και όχι εκ των υστέρων να κάνουν καταγραφή των ζημιών φάνηκε ξεκάθαρα ποια πολιτική θέλει να ακολουθήσει η δημοτική αρχή. Δεν υπάρχει καν στην κατεύθυνση τους η μέριμνα για αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση του δήμου μας. Θα ερχόμαστε σε κάθε βροχή να μετράμε τις πληγές μας και δυστυχώς το κόστος θα πληρώνουν οι φτωχομεσαίοι αγρότες και οι λαϊκές οικογένειες στην περιοχή μας. Και όλοι θα ευχόμαστε να μην γίνει κάποιος σεισμός γιατί δεν ξέρουμε σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα δημόσια κτήρια( σχολεία κ.α.) από προηγούμενες σεισμικές δονήσεις.

Εκεί που έδωσε ρεσιτάλ ο Κύριος Δήμαρχος μαζί με τον επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης κ. Λιατσή ήταν κατά την αναφορά τους στους υπαλλήλους που θα αποσπαστούν ή θα προσληφθούν με καθεστώς ομηρίας των 8μηνων ή ετήσιων συμβάσεων. Σε κοινή συμπόρευση με τον Πάγκαλο μίλησαν για «προνομιούχους», για «ανθρώπους που δεν σέβονται το μεροκάματο που παίρνουν» και διάφορα άλλα κοσμητικά επίθετα. Πάντως δεν έφτασαν στο σημείο του κυρίου Πάγκαλου να τους αποκαλέσουν κοπρίτες !!!

Οι εργαζόμενοι, οι φτωχομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι νέες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό από τους εκλεγμένους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. οι οποίοι εφαρμόζουν κατά γράμμα την πολιτική της κυβέρνησης που ρίχνει συνεχώς περισσότερα βάρη στην πλάτη μας. Θα πρέπει να οργανώσουν την αντίσταση τους και την πάλη τους ενάντια σε αυτή την πολιτική. Σε αυτή την μάχη δεν περισσεύει κανείς. Είναι ευπρόσδεκτοι και όλοι αυτοί που με την στάση τους στις δημοτικές εκλογές, άθελα τους, έριξαν νερό στο μύλο της αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι ώρα να διορθώσουν και την ψήφο τους και την στάση τους στις δημοτικές εκλογές.

ΟΙ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ 

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΠΥΡΓΟΥ

Φέρνουν αποτελέσματα οι απεργίες;

Φέρνουν αποτελέσματα οι απεργίες;

Η αστική προπαγάνδα προβάλλει την άποψη ότι μια απεργία δε φέρνει αποτέλεσμα, δε βάζει φραγμό στα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτή η προπαγάνδα θέλει την εργατική τάξη καθηλωμένη, έρμαιο των διαθέσεων των καπιταλιστών, να μη διεκδικεί την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της και μάλιστα σε περίοδο που της αφαιρούνται δικαιώματα και κατακτήσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ενώ η οικονομική κρίση αυξάνει στο έπακρο την επιθετικότητα του κεφαλαίου ενάντιά της. Οι εργάτες θα αφήσουν στο απυρόβλητο αυτή την πραγματικότητα, χωρίς την παραμικρή αντίδραση στο δρόμο της καταστροφής τους;

Μ' αυτή τη λογική αφοπλίζεται η εργατική τάξη. Αυτή η προπαγάνδα βάζει εμπόδια στη χειραφέτηση από την αστική πολιτική, υποτάσσει τους εργάτες στην αστική νομιμότητα, δηλαδή στη νομιμότητα των αντεργατικών μέτρων. Καλεί στην εγκατάλειψη διεκδίκησης του δίκιου απέναντι στον αντίπαλο, την τάξη των καπιταλιστών, που κλέβει το μόχθο της δουλειάς τους, στην εγκατάλειψη του «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Αντιπαραβάλλουν πως αν θέλουν αλλαγή πολιτικής, αυτό τάχα μπορούν να το κάνουν με την ψήφο τους στις εκλογές, επιλέγοντας κάποιο άλλο αστικό κόμμα. Ως τότε όμως οι αντεργατικοί νόμοι, που συνθέτουν την ταξική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική, θα εφαρμόζονται και οι εργάτες θα υποτάσσονται στην ολοένα αυξανόμενη εκμετάλλευση, που αυξάνει τα δεινά και τα βάσανά τους. Θα αφήνουμε αναπάντητη αυτή την πολιτική; Αν η εργατική τάξη δεν οργάνωνε πολύμορφους ταξικούς αγώνες, απεργίες, συλλαλητήρια, καταλήψεις, άλλες κινητοποιήσεις, συγκρούσεις με το κεφάλαιο και την πολιτική της εξουσίας του, δε θα είχε κατακτήσεις. Εχει συσσωρευτεί πείρα.

Με την απεργία η εργατική τάξη πρέπει να δείξει ότι δε νομιμοποιεί στη συνείδησή της τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα. Είναι ένα βήμα προκειμένου να σταματήσει η κυβέρνηση, η αστική προπαγάνδα να προβάλλει πως ο λαός συναινεί στα μέτρα. Γι' αυτό πρέπει να είναι καθολική η συμμετοχή και η απάντηση. Δε νομιμοποιεί να υπάρχει μια κυβέρνηση που να υλοποιεί τις απαιτήσεις των μονοπωλίων, πολύ περισσότερο που η ίδια συνεχώς προπαγανδίζει ότι τα μέτρα είναι στο πρόγραμμά της. Δε νομιμοποιεί τους καπιταλιστές και την πολιτική τους.

Η απεργία βάζει εμπόδια στους ίδιους τους καπιταλιστές, σταματώντας την παραγωγή, έστω και μια μέρα, διαφορετικά δε θα εξέφραζαν όλη τους την επιθετικότητα ενάντιά της, με κάθε μέσο. Η δύναμη των εργατών μπορεί και την αντικρούει.

Με την απεργία η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να κατακτά την ενιαία ταξική δράση, ως τάξη κόντρα όχι σε κάθε εργοδότη μεμονωμένα, αλλά στο σύνολο των κεφαλαιοκρατών και στην εξουσία τους. Και εδώ βεβαίως έχει σημασία η επιλογή του πλαισίου αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο, δηλαδή η ολοκληρωτική εναντίωση στην πολιτική που αφαιρεί κατακτήσεις και δικαιώματα σε συνδυασμό με το πλαίσιο διεκδίκησης για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής οικογένειας και όχι παζάρια για το πόσα θα χάσουν. Που σημαίνει συσπείρωση με το ΠΑΜΕ, απεγκλωβισμός από τις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, και των συνοδοιπόρων τους, των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δήθεν αντικαπιταλιστών, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κλπ. Αρα, με την απεργία ανοίγει ο δρόμος συνειδητοποίησης της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων πρώτ' απ' όλα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε όφελος των εργατών. Αν ο συσχετισμός δύναμης ήταν διαφορετικός, αν δεν υπήρχαν τα εμπόδια των εργοδοτικών, κυβερνητικών και των άλλων συνοδοιπόρων τους δε θα μπορούσε η κυβέρνηση να περνά τέτοια μέτρα.

Μέσα από την κάθε απεργία, μαζί με την ανάδειξη της δύναμης της εργατικής τάξης στον ταξικό αγώνα, καταχτιέται η πείρα στην οργάνωση του αγώνα, η συγκέντρωση δυνάμεων για να δοθεί ακόμη πιο αποτελεσματικά η επόμενη ταξική μάχη ως συνέχεια στον ταξικό πόλεμο για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής. Ολα τα παραπάνω πρέπει να τα συνδέουμε με τη δράση για την οργάνωση της απεργίας, που σημαίνει οργάνωση των εργατών στα συνδικάτα, λειτουργία των συνδικάτων με συμμετοχή των ίδιων των εργατών, συζήτηση, διαφώτιση και ζύμωση για το δρόμο που οι εργάτες πρέπει να ακολουθήσουν κόντρα στο κεφάλαιο και την κυβέρνηση.

Πράγματι, μια απεργία δε φτάνει για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής, που απαιτεί άλλη, υπέρ των εργατών πολιτική, άρα και άλλη εξουσία. Οι απεργίες συμβάλλουν στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας απεγκλωβισμού από τα αστικά κόμματα, της αλλαγής του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων σε όφελος των εργατών. Η απεργία αποτελεί δράση απειθαρχίας, ανυπακοής στην πολιτική του κεφαλαίου που πρέπει να φτάνει μέχρι την ανυπακοή στην εξουσία του, βοηθά στη συνειδητοποίηση της ανάπτυξης πολιτικής πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.